BÜTHNER DAVID, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
DAVID BÜTHNER (Buthner) (2 V 1704 Gdańsk – 4 XI 1756 Gdańsk), złotnik. Syn Davida Büttnera i poślubionej w 1700 w kościele św. Trójcy Elisabeth, córki Andreasa Sparra (Spaar). Zawodu uczył się od 1717 u Nathaniela Schlaubitza, w latach 1733–1735 pracował jako czeladnik u Johanna Jödego. Pracę mistrzowską wykonał w 1742 w pracowni Johanna Christopha Wonneckera I (syna Christopha Wonneckera). Dyplom mistrzowski uzyskał 3 I 1743, zaś 17 tego miesiąca obywatelstwo Gdańska.
Kształcił w zawodzie uczniów: od 1743 Jacoba Ellerholtza, od 1746 Johanna Jacoba Jantzena, od 1750 Gottfrieda Hermanna Polla i od 1753 Johanna Michaela Teunessena (Toensen, Teünesen, Tenssen), syna Johanna. Wszyscy ukończyli naukę z dyplomem, Johann Michael Teunessen jako mistrz 17 X 1776 uzyskał obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli). Od 1754 czeladnikiem był u niego Christian Warmbier (zob. o nim Friedrich Wilhelm Sponholtz).
Od 1730 żonaty (imię żony nieznane). Pochowany 12 XI 1756 w Kaplicy Złotników pw. Krzyża Św. w kościele NMP. Do II wojny światowej jego gładki kielich na tralkowanym trzonie z pateną (oba elementy pozłacane) znajdowały się w Ratuszu Miejskim w Elblągu, przekazane jako depozyt z tamtejszego kościoła św. Ducha. W Muzeum Narodowym w Gdańsku znajduje się wykonany przez niego czajnik ze srebra.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 79.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: … łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 159, 193, 195.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 144; 4, 326.
