BACHANEK STANISŁAW, docent Politechniki Gdańskiej

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >

STANISŁAW BACHANEK (23 IV 1920 Opatkowice, województwo lubelskie – 5 I 1997 Gdańsk), docent Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Aleksandra i Marianny. Od 1933 do 1939 uczeń Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu, w którym uzyskał maturę. W latach II wojny światowej pracował w kopalni rudy żelaznej „Władysław” i gospodarstwie rolnym w Strzałkowie koło Radomia. Żołnierz Armii Krajowej (AK), pseudonim „Krak”, walczył w partyzantce w okolicach Radomia.

Od października 1945 studiował na Wydziale Chemicznym PG, od lutego 1950 magister inżynier chemik w specjalności chemia nieorganiczna. W latach 1950–1954 był kierownikiem produkcji w Zakładach Przemysłu Ziemniaczanego w Toruniu i w Fabryce Gazomierzy w Tczewie, w 1954–1955 kierownikiem Działu Techniczno-Produkcyjnego w Zakładach Gazowych Okręgu Gdańskiego w Gdańsku. Od 1955 do 1960 był wojewódzkim inspektorem ochrony wód w Urzędzie Wojewódzkim w Gdańsku, m.in. zorganizował Wojewódzkie Laboratorium Kontroli Jakości Wód, kierował też Wydziałem Gospodarki Wodnej. W latach 1961–1972 pracował w Instytucie Gospodarki Wodnej w Gdyni na stanowisku adiunkta i inżyniera, od 1 VIII 1971 na stanowisku samodzielnego pracownika naukowo-badawczego i kierownika Pracowni Technologicznej w Zakładzie Ochrony Wód.

Współpracował także z Zakładami Płyt Pilśniowych w Koniecpolu (powiat częstochowski), gdzie był konsultantem naukowym do spraw gospodarki wodno-ściekowej. Od 1969 doktor na podstawie rozprawy Wpływ stężenia ścieków z produkcji płyt pilśniowych na przebieg ich oczyszczania metodą osadu czynnego (przewód na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej (PW), promotor prof. Jerzy Gańczarczyk). Od 1973 do 1984 zatrudniony był w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Oddziale Morskim w Gdyni. Jednocześnie w latach 1975–1976 był specjalistą technologiem w Rafinerii Gdańskiej w Budowie i w Zakładach Chemicznych „Organika Zachem” w Bydgoszczy, gdzie prowadził badania nad biochemicznym unieszkodliwianiem ścieków ogólnych.

Od maja 1976 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Technologiczne podstawy biochemicznego oczyszczania ścieków z przetwórstwa rybnego metodą osadu czynnego ustalone w badaniach modelowych (przewód na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej na PW). W latach 1976–1990 docent PG. Od 1 IX 1984 kierował Katedrą Technologii Wody i Ścieków na Wydziale Hydrotechniki, od 1 IX 1990 na emeryturze. W latach 1990–1997 był konsultantem naukowym w Zakładzie Ochrony Środowiska oraz Higieny Transportu w Instytucie Medycyny Morskiej i Tropikalnej w Gdyni.

Specjalista z zakresu inżynierii środowiska, technologii oczyszczania wody i ścieków oraz unieszkodliwiania osadów ściekowych w kanalizacji miejskiej i w przemyśle papierniczym, celulozowym, farmaceutycznym, garbarskim, spożywczym, galwanizacyjnym. Prowadził też badania nad nowymi technologiami utylizacji wody i ścieków w Mazowieckich Zakładach Rafineryjnych i Petrochemicznych w Płocku. Współautor monografii Ochrona wód przed zanieczyszczeniem (Warszawa 1970) i Technologia wody i ścieków (Warszawa 1971). Autor artykułów dotyczących oczyszczalni ścieków, przetwórstwa ryb, stanu zanieczyszczenia wód powierzchniowych województwa gdańskiego, ochrony środowiska, publikowanych w „Biuletynie Instytutu Gospodarki Wodnej”, „Inżynierii Morskiej”, „Materiałach Badawczych Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej”, „Wiadomościach Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej”. Należał w latach 1976–1984 do Sekcji Ochrony Wód Rady Naukowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, był rzeczoznawcą Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa w Warszawie i Wojewódzkiego Oddziału Naczelnej Organizacji Technicznej (NOT) w Gdańsku.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Armii Krajowej. Żonaty był z Aliną z domu Wasilewską (20 X 1925 – 21 I 2009 Gdańsk), magistrem farmacji. Mieszkał w Gdańsku-Wrzeszczu Górnym przy ul. Wassowskiego 19a. Zmarł po długiej chorobie nowotworowej, pochowany na cmentarzu Srebrzysko. WP









Bibliografia:
„Dziennik Bałtycki 8 I 1997, nr 6, s. 13 (nekrolog).
Prejzner Jerzy, Doc. dr hab. inż. Stanisław Bachanek, „Pismo PG” 1997, nr 6, s. 4–6.
Polska Bibliografia Morska. 1919–1991, t. 2, cz. 1, red. Maria Babnis, Jan Kazimierz Sawicki, Gdynia 1993.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Księga jubileuszowa, red. Bohdan Zadroga, Gdańsk 2005, s. 526.

Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii