BELLAIR FRANZ, pastor kościoła św. Piotra i Pawła
| < Poprzednie | Następne > |
FRANZ BELLAIR (François) (chrzest 9 XI 1762 Gdańsk – 23 V 1831 Gdańsk), pastor kalwińskiego kościoła św. Piotra i Pawła. Jedyne z sześciorga dzieci urodzonego w Poczdamie zegarmistrza Franza (François) Bellaira, od 6 II 1760 posiadającego obywatelstwo Gdańska, i poślubionej 21 II 1760 w kościele św. Piotra i Pawła Reginy Concordii, córki Emanuela Preußa (chrzest 13 I 1697 tamże), które osiągnęło wiek dojrzały.
W 1769, w wieku siedmiu lat, zapisany został do pierwszej (początkowej) klasy Gimnazjum Akademickiego, 12 I 1779, w wieku lat 17, zapisany do klasy przedostatniej (secundy). Do tej samej szkoły rodzice zapisali także pozostałych jego braci: Emanuela Jacoba (21 VIII 1772, do klasy początkującej), Abrahama Bernharda (4 IX 1787 do klasy drugiej) i Wilhelma Salomona (10 VIII 1797 – do klasy drugiej). Od 1787 studiował teologię w Halle, w 1788 korzystał ze stypendium Johanna Gotffrieda Diesseldorfa. Już podczas studiów ubiegał się bezskutecznie o posadę kantora w gdańskiej szkole św. Piotra i Pawła. Wiosną 1790 powrócił do Gdańska i został kaznodzieją w kościele św. Piotra i Pawła. W latach 1790–1812 sprawował urząd rektora szkoły św. Piotra i Pawła. W 1812 przyjął święcenia i wobec zniszczenia w okresie napoleońskim kościoła św. Piotra i Pawła, oddelegowany został do drugiej gdańskiej kalwińskiej świątyni, kościoła św. Elżbiety. Nosił tam nietypowy tytuł czasowego nadpastora. W 1821 został pastorem odbudowanego po zniszczeniach kościoła św. Piotra i Pawła.
Jego pierwsza żona, poślubiona 28 IV 1791 w kościele św. Piotra i Pawła Renata Florentina, córka Jakoba z domu Stannke (Stanecke, Stannicke), zmarła 29 XI 1808 w wieku 51 lat. 20 V 1810 w kościele św. Piotra i Pawła wziął ślub z Dorothą (ur. 1790), córką Ernsta Gottharda Schultza z Siedlc.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 96.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 350, 354, 361, 369, 376.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 119 z 26 V 1831, s. 1222 (nekrolog).
Siegfried Rühle, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“, Bd. 1, Danzig 1929, s. 55.
Simson Paul, Geschichte der Schule zu St. Petri und Pauli in Danzig, Bd. 1, Danzig 1904, s. 92.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 425; 2, 66; 3, 460; 4, 240.
