BIELAWSKI WŁODZIMIERZ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
WŁODZIMIERZ BIELAWSKI (6 III 1923 Grudziądz – 18 I 2011 Brodnica), lekarz, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Dzieciństwo spędził w Brodnicy, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej. W 1939 ukończył czwartą klasę gimnazjalną. Po wybuchu II wojny światowej podjął pracę w Fabryce Maszyn Rolniczych, gdzie pracował do 1942. W tym samym roku aresztowany i osadzony w KL Stutthof. Wyzwolony w kwietniu 1945 i ewakuowany do Danii.
W grudniu 1945 powrócił do rodzinnej Brodnicy, gdzie w 1947 ukończył miejscowe gimnazjum i podjął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Lekarskiej w Gdańsku (od 1950: AMG). Jeszcze w tym samym roku podjął pracę w Zakładzie Chemii Lekarskiej, studia ukończył w 1952. Od 1 I 1955 podjął pracę w I Klinice Chorób Wewnętrznych AMG na stanowisku adiunkta. W 1963, na podstawie rozprawy Wartość kliniczna uproszczonej metody bromsulfaleinowej (promotor prof. Marian Górski), doktor nauk medycznych. Od 1968 doktor habilitowany, na podstawie dorobku i rozprawy Wpływ oxyterracyny na wątrobę szczura białego. W latach 1972–1981 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego AMG, od 1977 profesor (tytularny). Od 1 IX 1981 do 1988 kierownik Kliniki Gastroenterologii AMG. Od 20 IX 1988 na emeryturze.
Uznawany za pioniera polskiej hepatologii. Autor między innymi prac Niektóre zmiany biochemiczne krwi człowieka zdrowego pod wpływem adrenaliny („Acta Biochimica Polonica” 1955), Oznaczanie frakcji białkowych surowicy krwi metodą biuretową po wysoleniu siarczanem amonowym oraz elektroforezą bibułową („Acta Biochimica Polonica” 1955), Badania gospodarki wodno-mineralnej w marskości wątroby („Polskie Archiwum Medycyny Wewnętrznej” 1958), Przyczynek do zagadnienia pierwotnej skrobiawicy („Polski Tygodnik Lekarski” 1962), Badania nad zachowaniem immunoglobulin w chorobach trzustki (Lublin 1975), Immunoglobuliny w chorobach trzustki („Polski Tygodnik Lekarski” 1975), Odległa ocena czynności trzustki i wątroby oraz stanu dróg żółciowych u chorych leczonych operacyjnie z powodu kamicy pęcherzyka żółciowego („Przegląd Lekarski” 1976), Rak trzustki (Warszawa 1978), Zachowanie się lipidów surowicy w ostrych i przewlekłych zapaleniach trzustki (Łódź 1979), Trudności rozpoznania raka pęcherzyka żółciowego (Warszawa 1987). Był współautorem opublikowanych wspomnień Osiągnięcia i dorobek Akademii Medycznej w Gdańsku w jej XXX-leciu („Annales Akademiae Medicae Gedanensis” 1977).
Odznaczony między innymi Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1981), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), medalem „Zasłużonemu Akademii Medycznej w Gdańsku” (1977), Medalem 30-lecia (1975) i 50-lecia (1995) AMG, uhonorowany odznaką „Za wzorową pracę w Służbie Zdrowia” (1970).
Bibliografia:
Forycki Zdzisław, Krupa-Wojciechowska Barbara, Instytut Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Gdańsku w latach 1970–1980, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 11, 1981, s. 320–321.
Kryszewski Andrzej, Klinika Gastroenterologii, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 25, 1995, supl. 1, s. 113–115.
Sieńkowski Eugeniusz, Dzieje Akademii Medycznej w Gdańsku (1945–1995), Gdańsk 1995, s. 72, 131–133.
Smoczyński Marian, Włodzimierz Bielawski (1923–2011) prof. dr hab., kierownik Kliniki Gastroenterologii AMG w latach 1981–1988, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 42, 2012, s. 127–133.
Zegarski Witold, I Klinika Chorób Wewnętrznych i Ostrych Zatruć, „Annales Academiae Medicae Gedanensis”, t. 25, 1995, supl. 1, s. 41–46.
