BINKOWSKI ANDRZEJ, obrońca Poczty Polskiej w 1939, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ BINKOWSKI (11 XI 1902 Osie koło Świecia – 5 X 1939 Gdańsk–Zaspa), pocztowiec, obrońca Poczty Polskiej, honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn Władysława (13 XII 1867 Drzycim – 6 V 1949), woźnicy pocztowego / robotnika, i Franciszki z domu Manikowskiej (1870–1952). Brat urodzonych również w Osiu koło Świecia Leokadii (ur. 14 V 1898), Franciszka (7 X 1900 – 3 IX 1977), Józefa Władysława (ur. 19 I 1905), Jana (ur. 28 III 1908), Heleny Jadwigi zamężnej Baranowskiej (18 XII 1911 – 25 XII 1983).
Uczęszczał do szkoły ludowej. 24 VII 1920 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego i 5 VIII 1920 wyruszył z 6. batalionem 16 pułku artylerii polowej na front wojny polsko–rosyjskiej. Brał udział w walkach pod Horodcem i Dywinem. 27 XI 1920 powrócił do garnizonu, 16 grudnia urlopowany bezterminowo. Pracował jako rolnik w Osiu. 30 VI 1923 stawił się przed Powiatową Komendą Uzupełnień w Grudziądzu. 9 V 1924 wcielony do 4. kompanii 64 pułku piechoty, 25 maja zaprzysiężony, 30 sierpnia zwolniony z ćwiczeń wojskowych i przeniesiony do rezerwy. Od 16 maja do 11 czerwca 1927 brał udział w ćwiczeniach rezerwistów w 8. kompanii 64 pułku piechoty, przeszkolony w obsłudze lekkich karabinów maszynowych. Pracował w Urzędzie Pocztowym w Lnianie koło Świecia, 8 XI 1925 został wybrany skarbnikiem koła Związku Niższych Pracowników Poczt, Telegrafów i Telefonów. Od 18 IV 1931 do 30 IV 1932 pracował w Urzędzie Pocztowo-Telegraficznym w Liniewie koło Kościerzyny jako prowizoryczny woźny z XV grupą uposażenia. Od 1 VIII 1935 do 31 IX 1937 był zatrudniony w Agencji Pocztowej w Jeżewie koło Świecia, od 1 X 1937 pracował w Obwodowym Urzędzie Pocztowym Gdynia 1. W Gdyni mieszkał przy ul. Śląskiej 64 m. 3.
W sierpniu 1939 został skierowany jako pocztylion do Polskiego Urzędu Pocztowo-Telegraficznego w Gdańsku na Heveliusplatz (pl. Obrońców Poczty Polskiej). 1 IX 1939 brał udział w obronie budynku. Po kapitulacji, 8 września został skazany przez Sąd Polowy Grupy Eberhardta na karę śmierci. Rozstrzelany razem z pozostałymi obrońcami Poczty Polskiej na terenie zespołu strzelnic policyjnych na Zaspie. Zbiorowy grób ofiar egzekucji odnaleziono 27 VIII 1991. Szczątki ekshumowano i pochowano uroczyście 5 IV 1992 na Cmentarzu Ofiar Hitleryzmu na Zaspie. W 1998 zrehabilitowany przez Sąd Krajowy w Lubece, a 21 maja tego roku otrzymał jako obrońca Poczty Polskiej honorowe obywatelstwo miasta Gdańska.
Należał do Ligii Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Towarzystwa byłych Powstańców i Wojaków, posiadał Odznakę Strzelecką klasy III (76001/VIII). 22 IX 1938 odznaczony Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921, pośmiertnie 12 VI 1971 Orderem Wojennym Virtuti Militari klasy V (nr 13710) przez Augusta Zaleskiego, prezydenta RP na uchodźstwie, oraz 30 VIII 1990 Krzyżem Walecznych przez prezydenta Wojciecha Jaruzelskiego. Upamiętniony na tablicy przy wejściu do budynku Poczty Polskiej na pl. Obrońców Poczty Polskiej 1-2.
Bibliografia:
Materiały dotyczące Andrzeja Binkowskiego, zbiory Muzeum Poczty Polskiej – oddział Muzeum Gdańska
