BOCK GEORG II, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG BOCK II (około 1430 Gdańsk – 4 I 1504 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn rajcy Głównego Miasta Gdańska Heinricha Bocka (zm. 19 XI 1450 Gdańsk) i Elizabethy, córki rajcy Starego Miasta Johanna Fronego (Vranego), brat m.in. Martina Bocka.
W 1451 przyjęty został do Bractwa św. Jerzego. Od 1461 był ławnikiem Głównego Miasta, od 1464 rajcą, w 1471 sędzią. Od 1484 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1485, 1488, 1492, 1497 i 1501, drugiego w 1484, 1487, 1491, 1496 i 1500, trzeciego w 1490, 1494, 1495, 1499, 1502 i 1503, czwartego w 1486, 1489, 1493 i 1498. W 1488, 1489 i 1490 był burgrabią królewskim w Gdańsku.
W maju 1462 brał udział w zjeździe w Głogowie, w spotkaniu króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka z królem Czech Jerzym z Podiebradów. W 1465 uczestniczył w poselstwie pruskim, które brało udział w rokowaniach pokojowych na Mierzei Wiślanej, zmierzających do zakończenia wojny trzynastoletniej z zakonem krzyżackim. Na zjazdach stanów z Kazimierzem Jagiellończykiem w Piotrkowie (marzec 1466), Krakowie oraz Brześciu (maj–czerwiec 1466) występował jako orędownik szybkiego zakończenia tej wojny. W 1472 był uczestnikiem poselstwa pruskiego do Elbląga na zjazd Kazimierza Jagiellończyka z wybranym wbrew woli króla polskiego biskupem warmińskim Mikołajem Tungenem, który wspierany przez Krzyżaków siłą zajął Warmię.
Brał udział w rozmowach stanów pruskich w październiku 1485 z księciem zachodniopomorskim Bogusławem X w sprawie zwrotu Koronie ziemi lęborsko-bytowskiej. Rok później posłował do Królewca, do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Martina Truchsessa. Jako wysłannik władz miejskich, wraz z rajcą Georgiem Mandtem, prowadził w Toruniu (maj 1495) bezowocne rokowania z przedstawicielem króla polskiego Jana Olbrachta, Filipem Kallimachem, w sprawie cła funtowego. W drodze powrotnej z Torunia w okolicach Subków wraz z Georgiem Mandtem napadnięty i ograbiony przez Georga Materna, odbity został z jego rąk przez wojska gdańskie. Ostatni raz reprezentował miasto na zjeździe stanów pruskich w Malborku w maju 1502.
Poza handlem, lichwą i rentą miejską czerpał dochody z lokowania kapitału w wiejskie posiadłości ziemskie. Około 1450 przejął prawo do młyna zbożowego w Krzyżownikach. W 1454, w związku z toczącą się wojną trzynastoletnią, Rada Miejska zaciągnęła u niego pożyczkę w wysokości 900 grzywien, w zamian za co otrzymał pod zastaw na 20 lat wieś Juszkowo koło Pruszcza Gdańskiego. Od 1472 z nadania króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka posiadał wsie Kielno, Szemud i Bojano oraz jeziora Jasień i Otomińskie. W 1476 otrzymał od króla prawo sądownictwa na uzyskanych wcześniej posiadłościach wiejskich. Był właścicielem domu przy Röpergasse (ul. Powroźnicza), sąsiadującym z domem należącym do Jacoba Lubbego. 9 IV 1495, wraz z rajcą Georgiem Mandtem i ławnikiem miejskim Johannem Stuttem, nabył od bractwa szewców w dziedziczne posiadanie prawa patronackie do kaplicy św. Jana Chrzciciela i św. Jakuba (później poświęconej św. Jerzemu lub Zbawicielowi) przy nawie południowej w południowo-zachodnim narożniku kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP). W 1498 odegrał czynną rolę w sporze Ferberów z bogatymi i wpływowymi gdańskimi rodzinami: Suchtenów, Angermünde i Feldstete, w którym przy okazji burzliwej historii zaręczyn Anny Pilemann z Maurycym Ferberem chodziło o uzyskanie wpływów i władzy w mieście.
Około 1460 poślubił Elisabeth (zm. około 1490), córkę kupca, armatora i rajcy Głównego Miasta Gdańska Johanna Sidinghusena (1438 Soest (Westfalia) – 29 IX 1510 Gdańsk). Nie doczekał się z tego związku potomstwa, około 1490 ożenił się z jej siostrą, Katheriną (zm. 15 VI 1511). Z małżeństwa tego miał syna Leonharda (zm. w 1506). Po owdowieniu Katherina poślubiła 14 II 1506 Eberharda Ferbera, z którym miała pięcioro potomstwa.
