BOIE BERNHARD, wojskowy
| < Poprzednie | Następne > |
BERNHARD BOIE (30 I 1839 Gdańsk – 7 V 1896 Toruń), oficer. Syn prawnika Ludwiga Augusta (1795–1858) i Marii Louisy z domu Groddeck, brat Reinholda, Karla Ludwiga (tu więcej o rodzicach), pastora kościoła Bożego Ciała, oraz Arnolda (1847 – po 1915).
Patent oficerski otrzymał 18 XI 1858, następnie podporucznik w 4. Ostpreußisches Grenadier-Regiment nr 5 (4. Wschodniopruski Pułk Grenadierów nr 5) w Gdańsku. W latach 1863–1864 słuchacz Kriegsakademie (Akademia Wojskowa) w Berlinie, po jej ukończeniu porucznik. Związany etatowo z macierzystym pułkiem, był zaliczany do oficerów pruskiego Sztabu Generalnego. W 1874 kapitan w Oberschlesisches Infanterie-Regiment nr 22 (Górnośląski Pułk Piechoty nr 22) w Rastatt w Badenii-Wirtembergii.
Od 1875 major i wykładowca w Kriegsakademie w Berlinie. W latach 1884–1887 podpułkownik w sztabach okręgów wojskowych (Armee Corps) w Królewcu i Münster, jednocześnie oficer Sztabu Generalnego. Ze swoim pułkiem uczestniczył w wojnach Prus z Austrią (1866) i Francją (1870/1871). W latach 1888–1889, jako pułkownik, dowodził 4. Ostpreußisches Grenadier-Regiment nr 5 w Gdańsku. Od 27 I 1890 generał major i dowódca Infanterie-Brigade (Brygada Piechoty) w Królewcu. W 1893 generał lejtnant i dowódca najpierw dywizji piechoty w Grudziądzu, a od 1895 gubernator i komendant twierdzy Toruń.
Żonaty był z Idą z domu Vennigerholz (1850–1936), ojciec pisarki Margarety Idy (22 X 1880 Berlin – 4 II 1946 Lüneburg), której imieniem nazwano ulicę w dzielnicy Hannover-Wettbergen. Pochowany w Gdańsku.
