BOMIRSKI ANDRZEJ MARIAN, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ MARIAN BOMIRSKI (23 VIII 1934 Bydgoszcz – 18 I 2002 Sopot) lekarz, genetyk, profesor gdańskiej Akademii Medycznej (AMG). Syn pracownika fizycznego Mariana Bomirskiego i Leonii z domu Kozłowskiej. Od 1939 mieszkał z rodzicami w Warszawie, naukę w szkole powszechnej przerwał z uwagi na wybuch II wojny światowej. W trakcie powstania warszawskiego został z matką wywieziony na roboty do Niemiec, do Gnadenfrei (Piława Górna koło Dzierżoniowa, Dolny Śląsk). W 1945 oboje powrócili do Polski i zamieszkali w Sopocie, gdzie ukończył szkołę powszechną, gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego.
Po maturze w 1951 studiował na Wydziale Biologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, wiążąc przyszłość z biologią morza. Przerwał studia ze względu na ciężką gruźlicę płuc, po rekonwalescencji od 1953 studiował na Wydziale Lekarskim AMG. W 1957, będąc na trzecim roku, podjął pracę w Zakładzie Biologii i Parazytologii (później Katedra Biologii i Genetyki), na stanowisku zastępcy asystenta. Na czwartym roku studiów brał udział w Międzynarodowym Seminarium dla Studentów Medycyny w Wielkiej Brytanii. W 1960 otrzymał tytuł lekarza, w AMG awansował na stanowisko asystenta techniczno-naukowego. W tym samym roku brał udział w First International Congress of Endocrinology w Kopenhadze, a rok później w Europejskiej Konferencji Biologii Nowotworów w Warszawie. W 1962 zdał egzamin amerykańskiej Rady Edukacyjnej dla zagranicznych absolwentów medycyny i wyjechał na roczne stypendium do Stanów Zjednoczonych. Jako stypendysta fundacji Ventor przebywał na stażu w St. Mary’s Hospital w Passaic w New Jersey. Po powrocie, w 1964, awansował w AMG na stanowisko asystenta, rok później został starszym asystentem.
W 1968, w oparciu o rozprawę doktorską (promotor Fryderyk Pautsch) Badania nad czynnym uodpornieniem chomików złocistych na czerniaki przeszczepialne, został doktorem nauk medycznych, awansował na stanowisko adiunkta. W latach 1976–1981 był zastępcą kierownika Zakładu Do Spraw Dydaktyki AMG. W 1978 na podstawie dorobku i rozprawy Charakterystyka czerniaków przeszczepialnych u chomika syryjskiego na podstawie 16-letniego okresu pasażowania został doktorem habilitowanym nauk medycznych. Ze względu na problemy zdrowotne, będące konsekwencją wypadku samochodowego w 1970, od 1981 na wcześniejszej emeryturze. W 1993, nadal pracując w Katedrze Histologii AMG, na podstawie dorobku zawodowego otrzymał tytuł profesora nauk medycznych.
Zajmował się badaniami nad czerniakami przeszczepialnymi u chomików, pojęcie „Czerniaka Bomirskiego” weszło do światowej literatury przedmiotu. Był autorem pracy o aktywności hormonu hamującego gonady u skorupiaków. Odkrył pobudzające działanie gonadotropiny ludzkiej na aktywność jajników u bezkręgowców. Interesowała go także tematyka endokrynologii, historia, matematyka, filozofia i psychologia. Do jego ważniejszych opublikowanych prac należą: Tyrosinase activity in the amelanotic melanoma in golden hamsters („Nature” 1967; razem z Elżbietą Dernałowicz, Jerzym Trojanowskim i Tadeuszem Dominiczakiem), Rozumny czy wyprostowany (Warszawa 2001), Rozmowy o rozumie, wolności i nie tylko (Toruń 2002). W 1958 opracował program nauczania genetyki dla studentów AMG, pracował w grupie autorów, którzy przełożyli z języka angielskiego podręcznik z genetyki dla studentów medycyny autorstwa Hansa Kalmusa, Zmienność i dziedziczność (Warszawa 1962).
Był członkiem, a później opiekunem Studenckiego Koła Naukowego Biologów AMG, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Zoologicznego, Polskiego Towarzystwa Przyrodników imienia Mikołaja Kopernika, Związku Młodzieży Polskiej (od 1949). Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1984), Medalem 30-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1975).
Był dwukrotnie żonaty. Pochowany został 25 I 2002 w Kwaterze Profesorów na cmentarzu Srebrzysko.
