BONIUSZKO ALICJA, baletmistrzyni
| < Poprzednie | Następne > |
ALICJA BONIUSZKO (16 X 1937 Miadzioł, Wileńszczyzna – 23 XII 2019 Gdańsk), baletmistrzyni. Córka Stanisława (3 II 1910 – 20 X 1992 Gdańsk) i Jadwigi (16 VIII 1910 – 3 III 2001 Gdańsk). Od 1945 mieszkała z rodzicami w Gdańsku–Wrzeszczu. W 1956 ukończyła Państwową Średnią Szkołę Baletową w Gdańsku, była uczennicą Janiny Jarzynówny-Sobczak. Od 1956 solistka, następnie primabalerina baletu Państwowej Opery Bałtyckiej. Wielokrotnie występowała na krajowych i międzynarodowych konkursach tanecznych. Ceniła repertuar klasyczny i współczesny.
Laureatka drugiej nagrody na I Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego w 1959, laureatka konkursu tańca w 1960 w Vercelli we Włoszech. W 1961 zdobyła nagrodę Międzynarodowego Konkursu Tańca w Rio de Janeiro. Główne gdańskie role: Odetta w Jeziorze łabędzim Piotra Czajkowskiego, Julia w Romeo i Julii Siergieja Prokofiewa, Dziewczyna w Cudownym mandarynie Béli Bartóka, Niobe w balecie Niobe Juliusza Łuciuka, Zobeida w Szeherezadzie Nikołaja Rimskiego-Korsakowa. Gościnnie występowała na innych polskich scenach baletowych, zagrała epizody baletowe w trzech polskich filmach fabularnych (Pamiętnik pani Hanki w reżyserii Stanisława Lenartowicza (1963), Popioły w reżyserii Andrzeja Wajdy (1965) i Tandem w reżyserii Stanisława Kokesza (1966)) oraz w kilku dokumentalnych. Od 1977 poświęciła się pracy choreograficznej, prowadziła też zajęcia w gdańskiej szkole baletowej. Jurorka w wielu konkursach dla młodych polskich tancerzy.
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1965), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Medalem Mściwoja II za szczególne zasługi na niwie artystycznej i za rozsławianie Gdańska w kraju i za granicą, złotym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009). Uhonorowana nagrodą „Bursztynowej Maski” w plebiscycie na najpopularniejszego aktora Wybrzeża (1962), nagrodą przewodniczącego Prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa oraz Złotym Smokiem Wawelskim dla najlepszego filmu o sztuce – za taniec w filmie Eseje w reżyserii Franciszka Fuchsa na III Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1963), „Orderem Stańczyka” miesięcznika „Litery” (1966), Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za osiągnięcia w sztuce baletowej (1977), nagrodą Terpsychory przez Sekcję Tańca i Baletu Związku Artystów Scen Polskich (2000).
Pochowana na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
