BORCKMANN ANDREAS (I), burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
ANDREAS BORCKMANN (1560 Gdańsk – 12 XI 1616 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn należącego do pospólstwa Hansa (Johanna) Borckmanna (zm. podczas epidemii dżumy 1564), posiadającego
obywatelstwo Gdańska, zamożnego kupca i jego trzeciej żony Ortke (Dorothy) z domu Krapp. Miał przyrodnie rodzeństwo: brata Hansa (zm. 1628 Gdańsk), kupca, ożenionego z Cathariną Schultz oraz siostrę Elisabeth (zm. 1581), żonę Georga Zimmermanna. Był pierwszym w rodzinie przedstawicielem patrycjatu. W jego szeregi awansował dzięki małżeństwu z przedstawicielką rodziny Schumannów, oraz związaniu się – w dobie rywalizacji o prymat w Gdańsku – ze stronnictwem luterańskim, chociaż część członków jego rodziny kojarzona była raczej z kalwinistami (brat przyrodni Hans chrzcił swoje dzieci w poddanym od samego początku wpływom kalwińskim kościele św. Piotra i Pawła).
Od 1593 był ławnikiem, od 1598 rajcą, w 1601 sędzią. Od 1612 był burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1613 i 1615, drugiego w 1612, trzeciego w 1616, czwartego w 1614. Jeszcze jako rajca, w 1611, był burgrabią królewskim w Gdańsku.
Wybrany został burmistrzem po śmierci kalwinisty Johanna von der Beke, zapewnił luteranom po raz pierwszy od dłuższego czasu równowagę w składzie kolegium burmistrzów. Dawniejszej przewagi w tym gremium kalwiniści nigdy już nie zdołali odzyskać. W 1614 uzyskał od króla polskiego Zygmunta III, jako dziedzicznego króla Szwecji, szwedzkie szlachectwo. W 1615 wystąpił w imieniu Rady Miejskiej z potępieniem tez i pism Jakoba Fabriciusa, kalwińskiego rektora Gimnazjum Akademickiego, pozostającego wówczas w teologicznym sporze z czołowym luterańskim kaznodzieją i pastorem kościoła Najświętszej Marii Panny (NMP), Michaelem Coletusem. Jakob Fabricius z niemałą satysfakcją odnotował na kartach Księgi Wpisów swojego Gimnazjum jego nagłą śmierć w 1616.
W 1601 nabył od brata Hansa kamienicę przy Langgasse 79 (ul. Długa), od kartuzów z kaszubskiej Kartuzji (dziś Kartuzy) dzierżawił wieś Kolbudy, w należącym do posiadłości Gdańska pobliskim Lublewie wybudował młyn.
3 III 1588 poślubił Katherinę (zm. 1640), córkę kupca Gabriela Schumanna, brata burmistrza Chojnic, Christopha Schumanna. Doczekał się czternaściorga dzieci, z czego dziewięcioro osiągnęło wiek dojrzały. Wśród męskich potomków dwóch osiągnęło wysokie godności miejskie: 1/ Johann (24 XI 1591 Gdańsk – 14 X 1644 Gdańsk), wychowanek Gimnazjum Akademickiego, student Gießen (1610) i Sieny (1617), ławnik (od 1626), rajca (od 1637), sędzia (w 1638), który poślubił w 27 XI 1623 Annę (zm. 15 VII 1639), córkę ławnika Georga Schultza i następnie 12 I 1643 Eufrozynę, córkę Johanna Preussa oraz 2/ Gabriel (13 X 1599 Gdańsk – 14 III 1668 Gdańsk), również absolwent Gimnazjum Akademickiego, ławnik (od 1653), rajca (od 1657), sędzia (w 1662), trzykrotnie żonaty: od 30 VI 1626 z Brygidą (1600–1630), córką burmistrza Johanna von der Beke i wdową po Hansie (Johann) von Bergen (zm. 1626), od marca 1632 z Elisabeth (zm. 15 IV 1647), córką rajcy Michaela Wiedera, od 25 I 1648 z Katheriną, córką rajcy Johanna Schultza i wdową po sekretarzu miasta Rüdigerze zur Horst. Kolejny z synów, 3/ Daniel (6 VI 1594–1653) był w Trzecim Ordynku mistrzem Kwartału, również trzykrotnie żonaty. Po urzędy nie sięgnęli pierworodny 4/ Andreas (2 VI 1590–1631), ożeniony z Sarą von Dueren, jak również Salomon (10 X 1604 – 1663), także żonaty, lecz zmarły bezpotomnie. Z córek 5/ Katherina (27 X 1596 – 1656) trzykrotnie wychodziła za mąż: za Joachima Schroedera, Heinricha Muraw i Martina Wiedera. 6/ Barbara (ur. 11 III 1602) poślubiła w 1619 Georga Schwana, Dorothea (4 I 1609 – 1639) poślubiła w 1629 Friedricha Peine, a po jego śmierci wyszła jeszcze raz za mąż w 1636 za Arnolda Reygera.
Pochowany 15 XI 1616 w krypcie nr 201 kościoła NMP.
Bibliografia:
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 048, 78.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 49.
