CUKIERNIA „PARADOWSKI”
| < Poprzednie | Następne > |
CUKIERNIA „PARADOWSKI”, Gdańsk- Wrzeszcz, ul. Wajdeloty 11. Funkcjonuje w miejscu piekarni działającej tam w okresie II Wolnego Miasta Gdańska, po zakończeniu działań wojennych przekazanej przez Ministerstwo Aprowizacji Stefanowi Paradowskiemu (1919–2010), cukiernikowi, uczniowi i pracownikowi warszawskiej cukierni Ziemiańska przy ul. Mazowieckiej, w czasie wojny założycielowi cukierni przy ul. Filtrowej w Warszawie, przybyłemu do Gdańska w kwietniu 1945 roku.
W Gdańsku Stefan Paradowski założył Cech Cukierników, pełniąc w nim w latach 1945–1947 funkcję starszego cechu. Mieszkał na pierwszym piętrze w kamienicy nad piekarnią. Piec i pomieszczenia zakładu wyremontował, a po otrzymaniu deputatu mąki uruchomił produkcję pieczywa na potrzeby wojska i mieszkańców. Z czasem rozpoczął także wypiek ciast. W 1954 piekarnię upaństwowiono, przejęła ją Spółdzielnia Piekarsko-Cukiernicza (która do lat 70. wypiekała tam między innymi pumpernikiel); w rękach dotychczasowego właściciela pozostał sklep. W 1955 roku Paradowski otrzymał lokal zastępczy przy ul. Konrada Wallenroda 18, gdzie ponownie uruchomił produkcję. Po jego odejściu w 1988 roku na emeryturę firmę przejął syn Andrzej (ur. 2 II 1955), absolwent Politechniki Gdańskiej (budownictwo lądowe) z 1980. Odzyskał on lokal przy ul. Wajdeloty 11, generalnie go wyremontował, zachowując jedną z przedwojennych maszyn.
Cukiernia oferuje bogatą gamę tortów i ciast (część powstaje według przedwojennych receptur), wypieka też chleb na zakwasie i tradycyjne bułki. Zaopatrywała firmę cateringową obsługującą niektóre linie lotnicze korzystające z lotniska w Gdańsku-Rębiechowie. Przygotowała wypieki na spotkanie (11 VII 1989) prezydenta Stanów Zjednoczonych George’a Busha z Lechem Wałęsą oraz wykonała piętrowy tort, udekorowany różami wyłożonymi dwudziestoczterokaratowym złotem, na złote gody Klubu „Żak”. Była inicjatorem i współorganizatorem święta ul. Wajdeloty, obchodzonego po raz pierwszy 16 IX 2002 i trzykrotnie w kolejnych latach.
Została wspomniana w powieści Stefana Chwina Krótka historia pewnego żartu. Sceny z Europy Środkowowschodniej (1991).
