CZERWONKA WITOSŁAW MAREK
| < Poprzednie | Następne > |
WITOSŁAW MAREK CZERWONKA (1949 Wrocław – 29 VII 2015 Gdańsk), artysta interdyscyplinarny, multimedialny, prorektor Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP, od 1996 Akademia Sztuk Pięknych) w Gdańsku. W latach 1967–1972 studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby gdańskiej PWSSP, w 1972 obronił dyplom w pracowni malarstwa Jacka Żuławskiego oraz w Pracowni Projektowania Graficznego Witolda Janowskiego, przygotowując 22 obrazy. W latach 1976–1979 asystent w Pracowni Rysunku i Malarstwa Kiejstuta Bereźnickiego, od 1979 adiunkt, od 1989 przewód II stopnia, od 1995 profesor nadzwyczajny Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Janusza Korczaka w Olsztynie, od 1996 profesor gdańskiej PWSSP, od 2000 profesor zwyczajny gdańskiej ASP.
W latach 1978–1980 z Adamem Harasem i Jerzym Ostrogórskim założył i prowadził galerię multimedialną AUT w Gdańsku na ul. Długiej (przekształcona w OUT w Biurze Wystaw Artystycznych w Sopocie). W latach 1980–1982 z Romanem Usarewiczem współtworzył program Pracowni Podstaw Projektowania, który w latach 1982–1993 kontynuował samodzielnie. W 1992 zorganizował Pracownię Intermedialną „PI” na Wydziale Malarstwa i Grafiki (obecnie na Wydziale Rzeźby). W latach 1990–1993 prorektor gdańskiej PWSSP, od 1993–1999 dziekan Wydziału Malarstwa i Grafiki.
Wśród jego zainteresowań twórczych znajdowały się performance, rysunek, film, instalacje oraz wideorzeźby. Jego prace były prezentowane na licznych wystawach indywidualnych, m.in. Płaska przestrzeń (Gdańsk 1975), 44 obrazy (Gdańsk 1976), Listy z Gdańska i inne (Poznań 1984), Pokaz sentymentalny (Białystok 1991), Oko w oko (Toruń 1995), O braku symetrii (Sopot 1999), Performance Akcje Video (Olsztyn 2001), Znaki czasu (Gdańsk 2006), To tylko światło (Sopot 2012), oraz zbiorowych w kraju i za granicą, na przykład WRO '91 (Ośrodek Grotowskiego, Wrocław 1991), Film and Video in Poland (Kopenhagen 1993; Konzeption PL (Turm, Kunstverein Greven, Niemcy 1994), Sztuka Pomorza (Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 1995), Public Relations (Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia”, Gdańsk 1999), Kilka obrazów dla Wschodniej (Łódź 2008).
W latach 90. zajął się sztuką wizualną – wideo oraz fotografią. Z tego okresu pochodzą m.in. prace: instalacja wideo Kilimandżaro (1991), wideorzeźby Odpowiedzi na wszystkie pytania oraz Videolustro sentymentalne, pokazywane w ramach manifestacji sztuki wideo Videoprzestrzenie Jacka Robakowskiego (1994).
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
