DĄBROWSKI ZBIGNIEW, działacz opozycji demokratycznej
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW DĄBROWSKI (13 XII 1947 Gdańsk – 4 X 2012 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej. Syn Feliksa i Jadwigi z domu Łangowskiej. W 1973 ukończył Technikum Mechaniczno–Elektryczne w Gdańsku ( Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1). W latach 1965–1982 pracował jako ślusarz w Przedsiębiorstwie Robót Elektrycznych „Elektromontaż” w Gdańsku-Przeróbce. W dniach 14–16 XII 1970 uczestniczył w wydarzeniach Grudnia ’70. W 1978 związał się z działalnością gdańskiej opozycji, był drukarzem, pracował przy pracach poligraficznych dla Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża (WZZW) przy drukowaniu „Robotnika Wybrzeża”, dla Komitetu Samoobrony Społecznej KOR przy druku „Robotnika” i dla Ruchu Młodej Polski, drukując „Bratniaka”. Współpracował m.in. z Bogdanem Borusewiczem i Piotrem Kapczyńskim.
Z racji zatrudnienia na Przeróbce znał też środowisko mieszkających na niedalekich Stogach działaczy WZZW, w części też zatrudnionych w tym samym przedsiębiorstwie, m.in. Lecha Wałęsę, Tadeusza Szczepańskiego, Sylwestra Niezgodę czy Floriana Wiśniewskiego. W styczniu 1980 powołał m.in. z wyżej wymienionymi tzw. Komisję Robotniczą, która miała za zadanie obronić kilkunastu pracowników zakładu przed planowanymi zwolnieniami, po części przygotowywanymi z powodów politycznych, tzn. ich działalności opozycyjnej. Powstanie komisji nie uchroniło jednak i jego przed redukcją zatrudnienia. Bezskutecznie odwoływał się od tej decyzji do Terenowej Komisji Odwoławczej przy Prezydencie Miasta Gdańska. Do pracy w „Elektromontażu” został przywrócony dopiero po podpisaniu Porozumień Gdańskich (31 VIII 1980).
W Sierpniu 1980 dostarczał papier drukarski strajkującym w Stoczni Gdańskiej. Po zakończeniu protestu i przyjęciu z powrotem do pracy w zakładzie na Przeróbce, był członkiem Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w PRE „Elektromontaż”. Po ogłoszeniu stanu wojennego, od 14 do 18 XII 1981 był współorganizatorem strajku protestacyjnego w zakładzie. Po jego rozwiązaniu, poszukiwany przez Służbę Bezpieczeństwa, pozostawał w ukryciu. 17 IV 1982 został zatrzymany, aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym w Gdańsku. 29 VI 1982 Sąd Wojewódzki w Gdańsku skazał go na karę roku pozbawienia wolności, 16 lipca został przewieziony do Zakładu Karnego w Potulicach. 17 XI 1982, po rewizji wniesionej przez prokuratora, Izba Karna Sądu Najwyższego w Warszawie uchyliła wyrok i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia. Zwolniony w związku z tym z więzienia w Potulicach, musiał do niego wrócić w marcu 1983, jednak Sąd Rejonowy w Gdańsku 22 IV 1983 uchylił mu areszt, a 9 IX 1983 umorzył postępowanie.
Po wyjściu na wolność nie mógł znaleźć pracy i włączył się w odpłatną działalność na rzecz podziemnej „Solidarności”. Od jesieni 1983, we współpracy m.in. z Bogdanem Borusewiczem i Piotrem Kapczyńskim, drukował na potrzeby RKK NSZZ „Solidarność” Gdańsk m.in. pisma „Gryps” i „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”. 9 X 1985 ponownie aresztowany i osadzony w gdańskim Areszcie Śledczym, skazany został przez Sąd Rejonowy w Gdańsku na 18 miesięcy pozbawienia wolności. Wcześniej zwolniony, 10 IX 1986, do 1988 nadal zajmował się podziemnym drukiem na potrzeby NSZZ „Solidarność” Gdańsk. Po przemianach ustrojowych, od 1990 był właścicielem drukarni i wydawnictwa „Skryptor”.
W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i pośmiertnie w 2017 Krzyżem Wolności i Solidarności.
Bibliografia:
Relacja Zbigniewa Dąbrowskiego (2008).
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, akta Prokuratury i Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku; akta Sądu Rejonowego w Gdańsku.
Cenckiewicz Sławomir, Gontarczyk Piotr, SB a Lech Wałęsa. Przyczynek do biografii, Gdańsk–Warszawa–Kraków 2008.
Kazański Arkadiusz, Dąbrowski Zbigniew, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/15587,Dabrowski-Zbigniew.html?search=17051890.
