DANZIG, SMS, lekki krążownik (1905)

< Poprzednie

Następne >

Krążownik „Danzig” w budowie, 31 III 1906

Lekki krążownik SMS „Danzig” w duńskim porcie Sønderborg w cieśninie Als Sund

Lekki krążownik SMS „Danzig” przy wejściu do portu

Maszyna główna lekkiego krążownika SMS „Danzig” przed zamontowaniem, kwiecień 1906

SMS (Seiner Majestät Schiff; Okręt Jego Cesarskiej Mości) „DANZIG”, lekki krążownik klasy „Bremen”, zbudowany w Stoczni Cesarskiej ( Stocznia Królewska) w serii ośmiu okrętów (także: „Leipzig”, „München”, „Lübeck”, „Berlin”, „Hamburg”, „Bremen”). Stępkę położono 12 VII 1904, okręt wodowano 23 IX 1905, a do eksploatacji oddano 1 XII 1907. Ojcem chrzestnym był nadburmistrz Gdańska Heinrich Ehlers. Ozdobny wystrój kabiny kapitańskiej wykonał gdański malarz Konrad Wiederhold (1868–1940).

Dane techniczne SMS „Danzig”

Wyporność pełna	3816 ton
Długość	111,10 m (na linii wodnej 110,6 m)
Szerokość	13,3 m
Zanurzenie	5,68 m
Napęd	dwa silniki parowe o mocy 12 022 KM
Prędkość maksymalna	22,9 węzła
Zasięg	zasięg 4690 mil morskich
Pokład	pancerny 35mm
Uzbrojenie
	10 dział kalibru 105 mm
	10 armat kalibru 37 mm
	dwie wyrzutnie torped 450 mm
	80 min
Załoga	297 osób
RED

Początkowo był to okręt patrolowy, od 1910 – szkoleniowy artylerii. Podczas I wojny światowej najpierw służył w dozorze Zatoki Kilońskiej, od 1 VIII 1914 w grupie rekonesansowej na Morzu Północnym, między innymi 28 VIII uratował 170 rozbitków z krążownika „Ariadne”, zatopionego w bitwie pod Helgolandem. Po ustawieniu zagrody minowej na wodach Anglii został 15 V 1915, w drodze powrotnej, uszkodzony w wyniku wybuchu miny, która zniszczyła mu rufę. Do listopada był remontowany w Bremie. Podczas pierwszego rejsu w bałtyckiej służbie, płynąc do Libawy, 25 XI 1915 na południe od Gotlandii utracił ster na rosyjskim polu minowym. Początkowo był naprawiany w Gdańsku, następnie od stycznia do 12 VII 1916 w Bremie. Włączony do eskadr rozpoznawczych na Morzu Północnym, od 1917 roku ponownie działał na Morzu Bałtyckim, biorąc udział w operacjach desantowych na fińskich (obecnie Estonia) wyspach Hiuma (Hiiumaa) i Sarema (Saaremaa).

Od czerwca 1917 służył jako okręt-cel do szkolenia załóg okrętów podwodnych, noszono się też z zamiarem przebudowania go na okręt-bazę wodnosamolotów. 25 III 1918 został wycofany ze służby z powodu złego stanu technicznego, 5 XI 1919 skreślony ze służby; przejęty przez Wielką Brytanię został odholowany z Gdańska 15 IX 1920, w latach 1921–1923 złomowany w Whitby (Anglia). RED