DAUTER NATHANAEL ERNST, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
NATHANAEL ERNST DAUTER (2 XI 1756 Stare Szkoty pod Gdańskiem – 1 II 1813 Gdańsk), lekarz. Syn piwowara Erdmanna Dautera, urodzonego we wsi Baumgart (Bągart) koło Dzierzgonia, od 6 II 1760 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, w 1770 mieszkającego przy Breitgasse 1160 (ul. Szeroka 56).
17 IX 1771 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 7 X 1776 studiował medycynę w Getyndze (Göttingen), od 1780 doktor na podstawie pracy o hydroterapii zimną wodą Dissertatio inauguralis medica de usu aqvae frigidae externo topico (Göttingen, 1780). Wraz z przyjacielem ze studiów, dr Nathanaelem Berendtem odbył dwuletnią podróż naukową do Holandii, Anglii i Szkocji, następnie zajmował się w Lipsku pracą naukową. W 1784 opublikował nową wersję pracy doktorskiej, poszerzonej o nowe badania (Von dem äußerlichen, örtlichen Gebrauche des kalten Wassers in verschiedenen Krankheiten des menschlichen Körpers (O zewnętrznym, miejscowym stosowaniu zimnej wody w różnych schorzeniach ciała człowieka, Leipzig 1784), która wcześniej – w tym samym roku i oficynie – ukazała się we wspólnej pracy z Nikonem Karpinskim, Adolphem Murrayem i Jean-Jacques’em Menuret de Chambaud w czasopiśmie „Neue Sammlung der auserlesensten und neuesten Abhandlungen für Wundärzte. Aus verschiedenen Sprachen übersetzt” („Nowy zbiór najwykwintniejszych i najnowszych rozpraw dla lekarzy chirurgów. Z różnych mów przetłumaczonych”, Leipzig 1784).
8 IV 1785 uzyskał potwierdzenie posiadania po ojcu kupieckiego obywatelstwa Gdańska. Od 1787 był lekarzem prywatnym, internistą, w Gdańsku. W latach 1789–1790 i 1797–1798 pełnił funkcję dyrektora gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego, wyróżniony przez nie m.in. nagrodą ustanowioną przez Balthasara Hagemeistera II. Od 1782 członek Royal College of Physicians of Edinburgh (Królewskie Kolegium Lekarskie w Edynburgu), od 1794 Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina (Niemiecka Akademia Przyrodników Leopoldina).
Po ojcu właściciel czynszowej kamienicy przy Breitgasse 1160 (ul. Szeroka 58), w 1797 mieszkał przy Ketterhagergasse 104 (ul. Zbytki 4), w 1808 był właścicielem tego budynku. Zmarł w czasie epidemii tyfusu ( epidemie 1801–1945).
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 176, t. VII, s. 57.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 353.
Tröhler Ulrich, Mildner-Mazzei Sabine, Vom Medizinstudenten zum Doktor, Göttingen 1993, s. 165.
