EUFEMIA (II), księżniczka pomorska
| < Poprzednie | Następne > |
EUFEMIA (około 1260 – 1317), księżniczka pomorska z dynastii Sobiesławiców. Była córką księcia gdańskiego Mściwoja II i jego pierwszej żony Judyty, młodszą siostrą księżniczki Katarzyny. W 1273, w momencie planowanego (kolejnego już) zbliżenia Mściwoja II z margrabiami ze starszej, tzw. joannickiej (stendalskiej) linii władców Brandenburgii, Janem II (zm. 1281), Ottonem IV ze Strzałą (zm. 1308) i Konradem I (zm. 1304), wstępem do dalszych rokowań było ułożenie jej małżeństwa z Adolfem V z dynastii Schauenburg (od zamku Schauenburg nad Wezerą, koło Hanoweru), hrabią Holsztyna-Kilonii (ur. około 1252), rozpoczynającym swoje samodzielne rządy w części dziedzictwa ojca, hrabiego Jana (około 1229 – 1263), z główną rezydencją w Segeberg (obecnie Bad Segeberg w Szlezwiku-Holsztynie). Adolf V był sojusznikiem margrabiów, od roku 1262 margrabia Otto IV żonaty był z jego siostrą, Helwigą. Ze strony holsztyńskiej nie wykluczano nawet przejęcia przez Adolfa V władzy nad Gdańskiem i Pomorzem wobec braku męskiego dziedzica u jego teścia Mściwoja II. Od marca 1273 Adolf V posługiwał się pieczęcią zawierającą w napisie otokowym tytuł „księcia Pomorza”.
Jako żona Adolfa Eufemia wspominana była w dokumentach hrabiego w 1285, podczas nadań na rzecz klasztoru w Uetersen, oraz w 1305 roku, przy nadaniach na rzecz klasztoru w Segebergu. Od 1308 była wdową, mieszkała u swojej córki (jedynego dziecka ze związku z Adolfem) Elżbiety, żony Burcharda III, hrabiego Lindau-Ruppin z domu Arnstein w Brandenburgii. Została pochowana w klasztorze dominikanów w Neu-Ruppin. Była ostatnią przedstawicielką dynastii Sobiesławiców wschodniopomorskich. Niektóre źródła (Chronica principum Saxoniae ampliata z początków XIV wieku) określają ją błędnie jako córkę księcia tczewskiego Sambora II.
