FAHR EMMANUEL, diakon kościoła św. Barbary
| < Poprzednie | Następne > |
EMMANUEL CONSTANTIN FAHR (20 V 1756 – 7 VII 1807 Gdańsk), diakon kościoła św. Barbary. Wychowywany był w rodzinie ławnika Petera Bentzmanna, którego w dedykacji rozprawy kończącej studiach nazwał swoim opiekunem. 22 XI 1770 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w księdze, w której dokonywano wpisu uczniów, zupełnie wyjątkowo nie podano jego miejsca urodzenia. W 1774, z wieloma innymi uczniami, wpisał się do ogłoszonego drukiem imionnika (sztambucha) kolegów ruszających na studia do Getyngi i Wittenbergi: Samuela Benedykta Flandera, Aleksandra Bertolda Wichersa (zob. o nim Ernst Ludwig Brauser) i Gottfrieda Eliharda Reinicka.
29 IV 1777 immatrykulował się na uniwersytecie w Jenie. M.in. również i tam wpisał się 19 II 1778 do studenckiego sztambucha kolegi Johanna Carla Sallmanna. 3 XI 1778 dokonał wpisu do metryki studentów uniwersytetu w Wittenberdze, gdzie od 14 maja tego roku (1778) studiował już późniejszym sekretarzem miasta Gdańska Peterem Bentzmann, syn wspomnianego ławnika Petera Bentzmanna. Studia kończył 25 IV 1781 dysputą Utrum Sulzeri cum Platone de vera bonarum artium dignitate consensus vana consilia suadeat pod kierunkiem profesora teologii Francisko Volkmara Reinharda (1753–1812).
Po powrocie do Gdańska i weryfikacji przez Ministerium Duchowne skierowany został jako nauczyciel do szkoły mariackiej, od 1783 był jej konrektorem. W 1785 żałobnym wierszem żegnał rajcę Johanna Carla Haderschlieffa. Odchodząc ze szkoły, sam z kolei był żegnany specjalnymi wierszami przez uczniów najstarszej klasy. 17 IV 1786 przyjął święcenia i został pastorem w Pruszczu Gdańskim. W 1796 został diakonem w kościele św. Barbary. Obejmując urząd doczekał się kolejnego gratulacyjnego wiersza (Gedicht dem H. Immanuel Constantin Fahr bey seiner Ordination zum Prediger).
Od ślubu w kościele Najświętszej Marii Panny 29 V 1786 żonaty był z Elisabeth (chrzest 8 VI 1761), córką swojego wychowacy, wspomnianego ławnika Petera Bentzmanna. Ojciec Florentyny (ur. 1787) i Emanuela (ur. 1789).
Bibliografia:
Album Academiae Vitebergensis, 1745–1802, s. 132; www.deutsche-digitale-bibliothek.de.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 352.
Matrikel der Universität Jena 1764–1801, s. 56v; zs.thulb.uni-jena.de/.
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku, Gdańsk 1997, s. 122, 265.
Löschin Matthias Gotthilf, Blätter zur Rückerinnerung an den neunten Mai des Jahres 1786..., Danzig 1836, s. 14.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 64, 88.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 232.
