GŁOWIŃSKI ANDRZEJ, pianista, kompozytor, kierownik muzyczny Teatru Wybrzeże
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ GŁOWIŃSKI (Slim) (26 IV 1938 Włocławek – 20 II 2010 Gdańsk), pianista, kompozytor, kierownik muzyczny Teatru Wybrzeże. Syn Henryka (2 I 1913 – 1 I 1995 Gdańsk) i Stefanii z domu Markiel (16 I 1922 – 14 I 2013 Gdańsk). Od początku lat 60. XX wieku związany był z Klubem Studentów Wybrzeża „Żak”. Grał w zespole „Dixieland Septet” Macieja Kossowskiego, w latach 1965–1967 współtworzył tamże „Piwnicę u Kuzynów”. Jego związki z jazzem były dość luźne, choć stylowo grywał zarówno ragtime, jak bluesa. W latach 70. XX wieku akompaniował przed filmowym ekranem kina Żak.
Od 1962 tworzył muzykę do przedstawień Studenckiego Teatru Pantomimy Rąk i Przedmiotów „Co To””. Współpracował także z teatrzykami studenckimi: Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff (zob. Jerzy Afanasjew), Trala-bomba i Galeria. W 1966 odbył się w „Żaku” jubileuszowy „Benefis” z okazji 11-lecia istnienia „Co To”, który na zasadzie motywu teatru w teatrze ujął w ramy operowego przedstawienia adaptacje fragmentów opery Piotra Czajkowskiego Dama pikowa, baletu Petruszka Igora Strawińskiego oraz baśni Hansa Christiana Andersena Dziewczynka z zapałkami w jego opracowaniu muzycznym.
Od 1967 tworzył muzykę dla gdańskiego Teatru Wybrzeże (Niech no tylko zakwitną jabłonie w reżyserii Jagienki Zychówny, premiera 7 IV 1967), na stałe z nim związany od 1971, w latach 1974–2005 był jego kierownikiem muzycznym. Skomponował dla teatru 129 utworów, m.in. do Okaryny w reżyserii Ryszarda Ronczewskiego (premiera 26 VI 1973), Hamleta w reżyserii Marka Okopińskiego (23 XI 1974), Biedermanna i podpalaczy w reżyserii Stanisława Różewicza (29 XI 1975), Zemsty w reżyserii Stanisława Hebanowskiego (20 III 1982), Opowieści Hollywoodu w reżyserii Kazimierza Kutza (10 V 1986), Dwojga na huśtawce w reżyserii Barbary Sass–Zdort (11 IV 1992), Moralności pani Dulskiej w reżyserii Adama Orzechowskiego (25 VI 1993), Było sobie kiedyś miasto w reżyserii Krzysztofa Babickiego (29 X 1994), Hanemanna w reżyserii Izabeli Cywińskiej (27 I 2002). Komponował także muzykę do spektakli dyplomowych Studium Aktorskiego przy tym teatrze (W małym dworku Witkacego w reżyserii Ryszarda Majora, 15 VI 1985) bądź dla Centrum Edukacji Teatralnej Dzieci i Młodzieży w Gdańsku (Pragmatyści Witkacego w reżyserii Andrzeja Markowicza, 20 V 1989).
Tworzył muzykę także dla innych teatrów, m.in. do Kabaretu literackiego Afanasjewa w reżyserii Jerzego Afanasjewa w Teatrze Muzycznym w Gdyni (premiera 9 III 1985), Snu nocy letniej w reżyserii Andrzeja Markowicza (21 I 1990) w Teatrze Miejskim tamże, Konopielki w reżyserii Jerzego Nowackiego w Teatrze Dramatycznym w Elblągu (5 XI 1992) i Tadeusza Drzewieckiego w Teatrze Małym w Poznaniu (12 V 2002), Porwania Sabinek w reżyserii Bogusławy Czosnowskiej w Teatrze Polskim w Szczecinie (18 XII 1983), Gdy obudzą się rankiem w reżyserii Jerzego Hutka w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (30 III 1985), Księdza Marka w reżyserii Wojciech Pisarka w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (25 IV 1982), Ryszarda II w reżyserii Jana Bleszyńskiego w Teatrze Polskim w Bydgoszczy (29 V 1976).
Jego muzyka pojawiała się także w 10 spektaklach Teatru Telewizji, np. w Szewcach w reżyserii Marcela Kochańczyka (premiera 28 X 1985), Romulusie Wielkim w reżyserii Mirosława Borka (7 X 1991) czy Teatru Polskiego Radia (Pogodna sierpniowa niedziela w reżyserii Macieja Prusa, 17 V 1981).
Nie stronił także od muzycznego ilustrowania produkcji dla dzieci takich, jak Piernikomachia w reżyserii Mieczysława Abramowicza w Teatrze Lalki i Aktora „Baj Pomorski” w Toruniu (premiera 1 I 1983), Pippi Langstrump w reżyserii Zdzisława Jaskuły w Teatrze Miniatura w Gdańsku (16 III 2003), serialu telewizyjnego Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości według scenariusza Lucyny Legut i Macieja Wojtyszki i reżyserii tego drugiego (2000), a z wrocławskim Teatrem Muzycznym–Operetką brał udział w II Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ze spektaklem O dwóch takich, co ukradli księżyc w reżyserii Bogusławy Czosnowskiej (1995), prezentowany w tej samej reżyserii młodym widzom teatrów w Gdańsku (1983), Rzeszowie (1992), Koszalinie (1998) i Tarnowie (1999).
Pisał też muzykę do filmów: debiutował filmem dokumentalnym Ich sprawa (1975), potem m.in. fabularne Tango ptaka (1980).
Od premiery Białego małżeństwa (27 III 1976 w Teatrze Wybrzeże) stale współpracował w swoistym triumwiracie z reżyserem Ryszardem Majorem i zaprzyjaźnionym nim scenografem Janem Banuchą (debiutującym swego czasu w Teatrze Wybrzeże (20 XII 1959)), współtworząc z nimi przeszło 50 spektakli wystawianych w różnych teatrach w całej Polsce (m.in. w Łodzi, Słupsku czy Koszalinie). Jego ostatnią kompozycją dla Teatru Wybrzeże był Bal manekinów Brunona Jasieńskiego we wspomnianej reżyserii i scenografii Jerzego Krechowicza (Jan Banucha nie żył od dwóch lat). Premiera spektaklu odbyła się 19 II 2020.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże (1996). Laureat specjalnej nagrody teatralnej za muzykę do przedstawień w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1980), Nagrody Teatralnej Wojewody Gdańskiego – za twórcze poszukiwania w dziedzinie teatru lalkowego w przedstawieniu Wyspa wierszy pana Tuwima w Teatrze Lalki i Aktora „Miniatura” w Gdańsku (1981), II nagrody za muzykę do Nie-boskiej komedii w Teatrze Współczesnym w Szczecinie na X Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1984), nagrody Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za muzykę do przedstawień: Krzesła Eugène'a Ionesco, Dwoje na huśtawce Gibsona, Kobieta z morza Henryka Ibsena w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1993), nagrody za muzykę do przedstawienia Godzina kota Pera Olofa Enquista w reżyserii Krzysztofa Babickiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku na XXIX Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Małych Form w Szczecinie (1994), Nagrody Marszałka Województwa Pomorskiego (1996), nagrody za muzykę do przedstawienia Dziady Adama Mickiewicza w Lubuskim Teatrze Dramatycznym im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze na XXIII Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (1998), Nagrody Teatralnej marszałka województwa pomorskiego za całokształt twórczości oraz za muzykę do spektaklu Hanemann według Stefana Chwina w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (2003).
Pochowany 25 II 2010 na cmentarzu Srebrzysko. 3 XI 2010 w Teatrze Wybrzeże otwarta została wystawa Trzej przyjaciele z teatru – Banucha/Major/Głowiński.
Bibliografia:
https://encyklopediateatru.pl/osoby/1728/andrzej-glowinski
https://filmpolski.pl/fp/index.php?osoba=117065
https://dziennikbaltycki.pl/trzej-przyjaciele-z-teatru-wystawa-w-gdansku/ar/328333
https://swingujace3miasto.pl/glowinski-andrzej/
