GOSTKOWSKI JERZY, geodeta, geolog
| < Poprzednie | Następne > |
JERZY GOSTKOWSKI (9 XI 1930 Gdańsk – 23 VII 2012 Sopot), inżynier geodeta, geolog. Syn Leopolda (2 III 1904 – 27 VII 1961) i Anastazji z domu Laska (12 XI 1905 – 8 II 1975, pochowana przy mężu na cmentarzu Srebrzysko). W latach 1936–1939 był uczniem szkoły powszechnej Macierzy Szkolnej w Gdańsku. W sierpniu 1939 z rodzicami przeniósł się do Gdyni, pracował jako goniec, od października 1942 do lipca 1943 na robotach przymusowych w gdyńskim rolnictwie. W Gdańsku ponownie od kwietnia 1945. W 1951 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym. Od 1951 studiował geologię na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej. Studia I stopnia ukończył w 1955, uzyskał tytuł inżyniera geologii w specjalizacji hydrogeologia w oparciu o obronę pracy Hydrogeologia Ujeściska, Łostowic i Zakoniczyna. Od 1956 do 1959 kontynuował studia systemem wieczorowym, magister inżynier.
W latach 1955–1959 pracował w Przedsiębiorstwie Robót Wiertniczych i Fundamentowych w Gdyni, od 1960 w Przedsiębiorstwie Hydrogeologicznym w Gdańsku na stanowiskach geologa nadzoru, geologa dokumentatora, weryfikatora, w latach 1959–1971 kierownika działu weryfikacji dokumentacji, opracowań hydrogeologicznych, geologiczno-inżynierskich i obudowy studni. W 1965 uzyskał uprawnienia Centralnego Urzędu Geologii w zakresie geologii inżynierskiej do sporządzania projektów badan i dokumentacji geologicznych w zakresie poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych (z wyłączeniem obiektów inżynierskich budownictwa górniczego i wodnego) i geologicznego nadzoru nad robotami związanymi z badaniami do sporządzania dokumentacji. W tym samym roku uzyskał uprawnienia w zakresie hydrogeologii do sporządzania projektów badań i dokumentacji geologicznych w zakresie poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych z wyłączeniem wód leczniczych i złożowych. W 1972 Wojewódzka Rada Narodowa w Gdańsku przyznała mu uprawnienia dotyczące kierowania pracami wiertniczymi do głębokości 30 m, wykonywanymi poza obszarem górniczym i rejonem ochrony górniczej wód leczniczych.
W latach 1972–1978 pracował jako inspektor nadzoru w dyrekcji Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolniczego w Gdańsku. Po likwidacji tego zakładu zatrudniony był w Zjednoczeniu Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej, następnie w Przedsiębiorstwie Usług Technicznych Państwowych Gospodarstw Rolnych (PGR) „Technicol” w Gdańsku. W latach 1978–1981 w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjno-Usługowej „Współpraca” w Rusocinie koło Pruszcza Gdańskiego był głównym specjalistą do spraw geologii, a w 1982–1985, w Geodezyjno-Geologicznej Spółdzielni Pracy „Technogeo” w Gdyni pełnił funkcję kierownika działu Dokumentacji Geologicznych. Od sierpnia 1985 do 1989 pracował w Spółdzielni Usług Hydrotechnicznych „Wodnik” w Gdyni. Od 1989 na rencie inwalidzkiej.
W 1971 był współautorem Wytycznych dla hydrogeologicznych opracowań regionalnych, zatwierdzonych przez Centralny Urząd Geologiczny. Żonaty był z Eleonorą z domu Ozon (17 VI 1936 – 7 V 1994 Sopot), pochowany z żoną na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
Bibliografia:
Studia i absolwenci Oddziału Geologii Politechniki Gdańskiej 1951–1960, Gdańsk–Lubin 2013, s. 97–98.
Gdańska Jedynka. 60 lat I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku (1945–2005), Gdańsk 2005, s. 86.
Wydział Inżynierii Lądowej i Środowiska. Księga jubileuszowa, red. Bohdan Zadroga, Gdańsk 2005, s. 207, 250.
