GOSTOMSKI HENRYK, profesor Akademii Muzycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
HENRYK FRANCISZEK GOSTOMSKI (4 XII 1929 Sierakowice – 27 V 2009 Gdańsk), dyrygent, pedagog. Syn urzędnika Polskich Kolei Państwowych (PKP) Franciszka i Ludwiki z domu Jakusz, miał troje rodzeństwa: siostrę oraz dwóch braci. W latach 1943-1949 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym im. Hieronima Derdowskiego w Kartuzach. Jednocześnie był uczniem Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej (PŚSM) w Gdyni-Orłowie w klasie fortepianu; w 1951 uzyskał dyplom muzyka. Edukację muzyczną w zakresie dyrygentury kontynuował do 1955 pod opieką Kazimierza Wiłkomirskiego na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (PWSM) w Gdańsku (z siedzibą w Sopocie).
Pracę pedagogiczną podjął już jako uczeń PŚSM, kontynuował ją jako student. W latach 1950–1951 uczył gry na fortepianie w Państwowej Szkole Muzycznej w Tczewie. Od 1951 do 1955 był kierownikiem szkolnej orkiestry symfonicznej oraz nauczycielem w Liceum Muzycznym w Sopocie. Po studiach związał się zawodowo z Kielcami. Od początku stycznia 1956 do września 1972 był dyrygentem tamtejszej orkiestry Państwowej Filharmonii im. Oskara Kolberga. Jednocześnie w tych samych latach uczył w kieleckiej Państwowej Średniej Szkole Muzycznej dyrygowania, czytania partytur, harmonii oraz prowadząc chór i szkolną orkiestrę. Od 1 X 1960 do 30 IX 1969 był również zatrudniony w kieleckim Studium Nauczycielskim, a w latach 1960–1972 był kierownikiem artystycznym i dyrygentem Zespołu Pieśni i Tańca przy Fabryce Samochodów Ciężarowych w Starachowicach.
W 1972 powrócił do Gdańska. Z początkiem października tego roku został zatrudniony w PWSM i mianowany prodziekanem (do 1975) Wydziału Wychowania Muzycznego. Wykładał dyrygenturę, czytanie partytur, metodykę chóralną, prowadził także zespoły chóralne i akademicką orkiestrę symfoniczną na Wydziale Instrumentalnym. Nie zaprzestał nauczania w Kielcach – od 1 X 1972 do 30 IX 1974 wykładał w tamtejszym Instytucie Wychowania Muzycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej. W roku akademickim 1974/1975 przebywał na stypendium naukowym w Berlinie, w Hochschule für Musik (Wyższa Szkoła Muzyczna).
W 1973 uzyskał na Akademii Muzycznej w Warszawie kwalifikacje na stanowisko docenta etatowego. Od 1984 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1994 profesor zwyczajny. Od 1975 do 1984 był dziekanem Wydziału Wychowania Muzycznego gdańskiej PWSM (od 1981 Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki); w 1981–1984 i 1990–1996 dziekanem Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Muzyki Kościelnej, Edukacji Artystycznej, Rytmiki i Jazzu. W latach 1984–1987 był prorektorem Akademii Muzycznej. Od 1985 do 2005 kierował Katedrą Dyrygentury Chóralnej gdańskiej Akademii Muzycznej, w latach 1987–1990 sprawował funkcję kierownika Katedry Prowadzenia Zespołów Wokalnych i Wokalno-Instrumentalnych na Wydziale Wychowania Muzycznego. W roku akademickim 2000/2001 administrował Podyplomowym Studium Dyrygentury Orkiestr Dętych. Na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Rytmiki zainicjował powstanie w roku akademickim 2003/2004 nowej specjalności „Muzyka Kościelna”, był też inicjatorem organizowania od 2004 corocznych sesji naukowych „Musica Sacra”. Jednocześnie w latach 1974–1984 wykładał także w Instytucie Wychowania Muzycznego przy Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy, a w 1984–1990 oraz 1993–1996 był również profesorem Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy na Wydziale Wychowania Muzycznego. Na emeryturze od 2009.
W latach 1982–1994 prowadził gdański chór „Moniuszko”. Dyrygował gościnnie orkiestrami symfonicznymi filharmonii w Koszalinie, Olsztynie, Lublinie, Częstochowie i Rzeszowie. Był jurorem konkursów, festiwali instrumentalnych i chóralnych w Polsce i Europie: Ogólnopolskiego Konkursu „Instrument muzyczny dla polskiego dziecka” (Wrocław 1978), V Ogólnopolskiego Przeglądu Orkiestr Dętych Ochotniczych Straży Pożarnych (OSP) w Koszalinie (1979), II Międzynarodowego Konkursu Chórów Kameralnych w Marktoberdorf (1991), Wojewódzkiego Konkursu Chórów o Puchar Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego w Toruniu (2003), Ogólnopolskiego Konkursu Orkiestr Reprezentacyjnych Wojska Polskiego w Świeradowie Zdroju, Ogólnopolskiego Festiwalu Pieśni o Morzu w Wejherowie, Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Religijnej im. ks. Stanisława Ormińskiego w Rumii. Publikował recenzje i sprawozdania w „Życiu Muzycznym” z wielu wydarzeń chóralnych w Polsce i na świecie, głównie na przestrzeni lat 80. i 90 XX wieku. Współuczestniczył w organizacji sympozjum na temat realizacji współczesnych partytur chóralnych (Gdańsk 1998); sympozjum na temat twórczości chóralnej a’cappella Kompozytorów Wybrzeża Gdańskiego XX wieku In Memoriam (Gdańsk 2001); obchodów z okazji stulecia urodzin profesora Romana Heisinga (Gdańsk 2002); sympozjum poświęconemu Karolowi Szymanowskiemu i jego Pieśniom kurpiowskim (Gdańsk 2003); międzynarodowego koncertu z okazji 25-lecia pontyfikatu Jana Pawła II (Gdańsk 2003); sympozjum Muzyka kaszubska w twórczości chóralnej (Gdańsk 2005). Zabiegał o przyznanie profesorowi Antoniemu Poszowskiemu tytułu doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Gdańsku (przyznany profesorowi już pośmiertnie 8 XII 2003).
W latach 1973–1976 był zastępcą przewodniczącego Koła Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków (SPAM); w 1976–1978 przewodniczącym Koła International Society for Music Education (ISME). Przewodniczył Komitetowi Okręgowemu Olimpiady Artystycznej oraz Radzie Artystycznej Gdańskich Spotkań Chóralnych. Był członkiem Zespołu Ekspertów Do Spraw Chórów i Orkiestr przy Ministerstwie Kultury i Sztuki oraz członkiem Zespołu Dydaktyczno-Naukowego Wychowania Muzycznego i Plastycznego przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Sprawował funkcję dyrektora artystycznego gdańskiego Zarządu Oddziału Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (PZCHiO) oraz dyrektora artystycznego do spraw chórów przy Zarządzie Głównym PZCHiO w Warszawie.
Odznaczony był m.in. Srebrnym (1972) i Złotym (1976) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (1983) i Krzyżem Oficerskim (1998) Orderu Odrodzenia Polski; Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1986), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznakami „Zasłużony Działacz Kultury” (1966); „Za zasługi dla Gdańska” (1980), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1984), „Za zasługi dla rozwoju województwa koszalińskiego” (1978); medalem z okazji 30-lecia PWSM w Gdańsku (1977), Medalem „Za zasługi dla Koszalina” (1978); Medalem wojewody koszalińskiego „Za wybitne zasługi w upowszechnianiu kultury i sztuki” (1983); Medal „Za zasługi dla Miasta Rumi” (1999). W 2001 odznaczony Medalem Księcia Mściwoja II.
Był żonaty z Leokadią z domu Trzeciak (20 III 1927 – 8 III 2013), nauczycielką fortepianu w Państwowej Szkole Muzycznej I st. im. Grażyny Bacewicz ( Zespołu Szkół Muzycznych w Gdańsku-Wrzeszczu). Ojciec Krzysztofa, Marii i Iwony. Zmarł po ciężkiej chorobie, pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Sopocie.
Bibliografia:
Księga jubileuszowa Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku 1947–1997, red. Janusz Krassowski, Gdańsk 1997.
Szopa Monika, Działalność dydaktyczna, artystyczna i organizacyjna Profesora Henryka Gostomskiego, Gdańsk 2010 (praca magisterska, Biblioteka Akademii Muzycznej w Gdańsku).
