HÖCHSTER HEINRICH EDUARD, pastor kościoła św. Jerzego, dyrektor Towarzystwa Przyrodniczego
| < Poprzednie | Następne > |
HEINRICH EDUARD HÖCHSTER (Hoechster) (4 X 1753 Gdańsk – 18 X 1794 Gdańsk), pastor kościoła św. Jerzego na Oruni, prezes gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Wnuk kupca Friedricha, m.in. w 1733 współfundatora dzwonu w kościele Bożego Ciała (zob. dzwony, tabela). Syn Daniela Gottfrieda (1714 Gdańsk – pochowany 2 X 1770 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Gdańsk w grobie nr 64 swego pierwszego teścia, Johanna Heinricha Giesiusa), 24 IV 1727 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, 2 VI 1733 biorącego udział w dyspucie Juris Gentium de Exempitis a Rigore Belli pod opieką Samuela Friedricha Willenberga, od 18 VII 1733 na studiach w Królewcu, od 12 VII 1735 w Marburgu, od 8 X 1737 w Lipsku i w 1739 w Utrechcie, doktora praw, od 21 IV 1746 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i jego drugiej (od ślubu w kościele NMP 1 VI 1747) żony, Marii Elisabeth (chrzest 10 X 1715 w kościele św. Piotra i Pawła), córki kupca Petera Stuarta (pochowany 10 II 1756 w wieku 81 lat w kościele św. Elżbiety). Brat Daniela Friedricha, od 1776 żonatego z Renatą Jacobą (chrzest 23 VI 1757 w kościele NMP), córką lekarza Heinricha Jakoba de la Motteé (Gdańsk 1712 – pochowany 30 V 1783 w kościele św. Piotra i Pawła) 1783) i od 4 III 1777 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska (na zasadach jak ojciec).
W 1769 uczył się w przedostatniej klasie (secundzie) w gdańskim Gimnazjum Akademickim. Stypendysta fundacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa, od 13 X 1774 studiował teologię w Lipsku, 7 X 1776 zapisał się na uniwersytet w Getyndze, doktor filozofii, od 2 II 1780 magister teologii w Lipsku. Po powrocie do Gdańska, zweryfikowany 3 IV 1780 jako kaznodzieja przez Ministerium Duchowne, został nauczycielem w szkole mariackiej, w latach 1786–1792 był jej rektorem. Od 28 X 1792 do śmierci pastor oruńskiego kościoła św. Jerzego. Zajmował się naukami przyrodniczymi, w latach 1791–1792 był prezesem Towarzystwa Przyrodniczego, później jego członkiem honorowym. Zgromadził znaczną bibliotekę.
Bibliografia:
Die jüngere Matrikiel der Universitädt Leipzig, Bd. 3, hrgb. v. Georg Erler, Leipzig 1909, s. 165.
Die Matrikel der Georg-August-Universität zu Göttingen 1734–1837, Bd. 1, Hildesheim und Leipzig 1937, s. 224.
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 2, Leipzig 1911/1912, s. 355.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 462, t. VIII, s. 258.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 311, 348.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 63, 99.
Suchbuch für die Marburger Universitätsmatrikel von 1653-1830, Darmstadt 1927, s. 143, 391.
Reychman Kazimierz, Ex-Librisy gdańskie, Warszawa 1929, s. 38–39.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 87.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 59.
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, s. 75, 85.
Weichbrodt, Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 428; 2, 431; 3, 354.
