HÖCHSTER HEINRICH EDUARD, pastor kościoła św. Jerzego, dyrektor Towarzystwa Przyrodniczego
| < Poprzednie | Następne > |
HEINRICH EDUARD HÖCHSTER (Hoechster) (4 X 1753 Gdańsk – 18 X 1794 Gdańsk), pastor kościoła św. Jerzego na Oruni, prezes gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Wnuk kupca Friedricha, m.in. w 1733 współfundatora dzwonu w kościele Bożego Ciała (zob. dzwony, tabela). Syn Daniela Gottfrieda (1714 Gdańsk – pochowany 2 X 1770 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Gdańsk w grobie nr 64 swego pierwszego teścia, Johanna Heinricha Giesiusa), 24 IV 1727 zapisanego do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, 2 VI 1733 biorącego udział w dyspucie Juris Gentium de Exempitis a Rigore Belli pod opieką Samuela Friedricha Willenberga, doktora praw po studiach w Marburgu (1735), Lipsku (1737) i Utrechcie (1739), od 21 IV 1746 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i jego drugiej (od ślubu w kościele NMP 1 VI 1747) żony, Marii Elisabeth (chrzest 10 X 1715 w kościele św. Piotra i Pawła), córki kupca Petera Stuarta (pochowany 10 II 1756 w wieku 81 lat w kościele św. Elżbiety). Brat Daniela Friedricha, od 1776 żonatego z Renatą Jacobą (chrzest 23 VI 1757 w kościele NMP), córką lekarza Heinricha Jakoba de la Motteé (Gdańsk 1712 – pochowany 30 V 1783 w kościele św. Piotra i Pawła) 1783) i od 4 III 1777 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska (na zasadach jak ojciec).
W 1769 uczył się w przedostatniej klasie (secundzie) w gdańskim Gimnazjum Akademickim, w latach 1774–1776 jako stypendysta fundacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa studiował teologię w Lipsku, następnie w Getyndze, doktor filozofii i teologii. Po powrocie do Gdańska zweryfikowany 3 IV 1780 jako kaznodzieja przez Ministerium Duchowne został nauczycielem w szkole mariackiej, w latach 1786–1792 był jej rektorem. Od 28 X 1792 do śmierci pastor oruńskiego kościoła św. Jerzego. Zajmował się naukami przyrodniczymi, w latach 1791–1792 był prezesem Towarzystwa Przyrodniczego, później jego członkiem honorowym. Zgromadził znaczną bibliotekę.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 462, t. VIII, s. 258.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 311, 348.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 63, 99.
Reychman Kazimierz, Ex-Librisy gdańskie, Warszawa 1929, s. 38–39.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 87.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 59.
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, s. 75, 85.
Weichbrodt, Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 428; 2, 431; 3, 354.
