HALA SPORTOWA PRZY UL. SŁOWACKIEGO
| < Poprzednie | Następne > |
HALA SPORTOWA, ul. Słowackiego 4, Wrzeszcz. Po zakończeniu II wojny światowej brakowało w Gdańsku hal sportowo-widowiskowych, dlatego w 1949 Zrzeszenie Sportowe Budowlani z Gdańska otrzymało prawo własności i zgodę na przeniesienie z Gniewu nad Wisłą lekko uszkodzonej podczas działań wojennych hali o wymiarach 64×18×22 m z widownią na 4000 osób. Inicjatorem przeniesienia był redaktor działu sportowego „Dziennika Bałtyckiego” i działacz sportowy Aleksander Skotnicki. W tym samym roku obiekt w Gniewie zdemontowano i przewieziono w częściach do Gdańska 60 samochodami państwowych firm budowlanych. Elementy łączono na miejscu, uzyskując 1200 m² powierzchni sportowo-widowiskowej, szatnie, węzeł sanitarny, betonowe trybuny na 800 osób (z dostawkami hala mogła pomieścić 3500 osób).
Termin otwarcia obiektu kilkakrotnie przekładano. Początkowo planowano je na styczeń 1950, następnie na początek kwietnia tego roku (na 15 kwietnia umówiono nawet mecz koszykówki Polska–Czechosłowacja, a na 20–23 kwietnia Mistrzostwa Polski w boksie). Wykryte błędy konstrukcyjne hali spowodowały, że w 2. połowie 1950 rozważano użytkowanie jej tylko do treningów, bez udziału publiczności. Po naprawieniu błędów hala została oddana do użytku w styczniu 1951.
Pierwszymi rozegranymi tu zawodami były: 28 I 1951 mecz bokserski Gedania – Gwardia Warszawa (5:15), 11 II 1951 mecz bokserski Gwardia ( Wybrzeże) Gdańsk – Stal Poznań 17:3, 4 II 1951 zimowe mistrzostwa lekkoatletyczne okręgu gdańskiego. W hali w 1951 i 1952 roku swoje walki toczyli bokserzy B-klasowej drużyny Budowlani ( Lechia) Gdańsk. W styczniu 1951 roku oddano do użytku kryty kort tenisowy znajdujący się przy hali. Jesienią 1953 obiekt przeznaczono do remontu. Pozostawał pod zarządem Zrzeszenia Sportowego Budowlani i Związków Zawodowych Zrzeszenia Budowlani, przez co zwany był Halą Budowlanych, niekiedy z podawanym adresem przy ul. Partyzantów (dla uniknięcia pomyłki z halą sportową w koszarach przy ul. Słowackiego, która dzięki życzliwości władz wojskowych była w tych latach często udostępniana sportowcom i widzom cywilnym).
W lecie 1958 (wraz z 1,5 ha gruntu) hala została przekazana (bez urzędowego tytułu prawnego) Klubowi Sportowemu Spójnia Gdańsk, który czynił o nią starania od chwili reaktywowania klubu w lutym 1957 roku. Dodatkowym argumentem przemawiającym za takim rozwiązaniem było posiadanie przez Zrzeszenie Sportowe Budowlani drugiej hali, przy ul. Traugutta 29, oddanej do użytku 22 VII 1950. Od września do listopada 1958 hala była ponownie remontowana (między innymi na balkonie nad szatniami i holem wybudowano pomieszczenia sekretariatu klubu Spójni, przez co zwano ją odtąd Halą Spójni). W 1959 dobudowano nowe szatnie i węzeł sanitarny, 21 II 1960 otwarto na zapleczu lokal klubowy. Na przyległym terenie powstały w tym czasie boiska do koszykówki, siatkówki i piłki ręcznej.
Z biegiem lat ze względu na pogarszający się stan obiektu z trudnością uzyskiwano zgodę konieczną do jego dalszego funkcjonowania. Na przykład we wrześniu 1978 nie dopilnowano uzyskania weryfikacji w Polskim Związku Piłki Ręcznej, w efekcie czego pierwszoligowy mecz piłkarzy ręcznych Spójni z Anilaną Łódź (16 września, 26:20) uznano za walkower dla gości. Po wszczętej z opóźnieniem procedurze weryfikacyjnej zezwolono na korzystanie z obiektu tylko w rundzie jesiennej sezonu 1978/1979, w 1979 piłkarze ręczni Spójni grali w hali Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Oliwie ( Akademia Wychowania Fizycznego). Mimo kolejnych remontów w 1987 pojawiły się plany budowy nowej hali – na placu obok.
W 1991 z chwilą pojawienia się kłopotów finansowych Spójni (1 IV 1991 wypowiedziano umowę pracownikom administracji klubu, osobom zatrudnionym w gabinecie odnowy biologicznej oraz trenerom) na placu przy hali powstała stacja obsługi samochodów, planowano też utworzenie targowiska lub płatnego parkingu na 300 samochodów. Pomieszczenia w hali zaczęto wynajmować między innymi lekarzom na prywatne praktyki, ośrodek odnowy biologicznej oddano w ajencję (powstało między innymi Centrum Medycyny Naturalnej), funkcjonował sklep ze sprzętem radiowym. W samej hali urządzano kiermasze z cyklu „Kosz w kwiatach”, sprzedaż przyborów szkolnych (sierpień 1991) oraz kilkakrotnie w latach dziewięćdziesiątych tygodniowe kiermasze dywanów.
Po podpisaniu 28 I 1993 umowy o przejęciu sekcji pierwszoligowej koszykówki kobiet Spójni Gdańsk przez Bałtyk Gdynia ostatni mecz w hali zespołu koszykarek pod nazwą Spójnia rozegrano 30 I 1993 (z Włókniarzem Pabianice, 62:52). W 1994 w hali grali jeszcze drugoligowi piłkarze ręczni Spójni i trzecioligowi koszykarze, w byłej kawiarence mieściła się siedziba amatorskiego klubu z Żabianki TKKF Champion. W początkach 1995 straż pożarna zabroniła rozgrywania w hali spotkań z udziałem większej liczby widzów niż 50 osób, co oznaczało koniec jej sportowego wykorzystania (piłkarze ręczni grali w tym roku w sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej nr 92 na Zaspie, od 1996 w Hali Sportowej przy ul. Kołobrzeskiej). W następnych latach w hali sporadycznie odbywały się turnieje koszykówki chłopców do lat piętnastu (maj 1997). Obecnie w pomieszczeniach działają między innymi prywatne gabinety lekarskie i Klub Fitness Spójnia.
