HOBURG CARL WILHELM, oficer, historyk
| < Poprzednie | Następne > |
CARL WILHELM HOBURG (25 XI 1797 Dzierzgoń – 16 IX 1880 Berlin), oficer, historyk. Syn urzędnika Carla Friedricha i Anny Dorothei z domu Geifto. Od 1814 służył w Gdańsku w wojsku pruskim, potem w jednostkach w Królewcu i Grudziądzu, od 1820 podporucznik, od 1832 porucznik, 2 IX 1844 kapitan artylerii w Gdańsku, od 20 VII 1855 major, od 1855 na emeryturze. 28 III 1856 wyjechał z rodziną do Berlina, od 1860 wykładowca w szkole wojskowej w Spandau koło Berlina. Autor prac o historii twierdzy Gdańsk i Ratusza Głównego Miasta, m.in. Geschichte Der Festungswerke Danzigs (Historia fortyfikacji Gdańska; 1852, własnym sumptem), Die Belagerung der Stadt Danzig im Jahre 1734 (Oblężenie miasta Gdańska w roku 1734, 1858), Die Belagerung der Stadt Danzig im Jahre 1577 (Oblężenie miasta Gdańska w roku 1577, 1860), Geschichte und Beschreibung des Rathauses der Rechtstadt Danzig (Historia i opis Ratusza Głównego Miasta Gdańska, 1857).
W 1823 w Królewcu poślubił Wilhelminę Hendewerk (ur. 24 III 1804 Królewiec). Z potomków syn Karl (ur. 30 X 1825 Królewiec) w 1855 służył w 5. Pułku Piechoty w Gdańsku (Infanterie-Regiment Nr. 5), a w 1856 wyjechał z rodzicami do Berlina. Nieznany jest los innych dzieci: Laury Wilhelminy (ur. 12 IX 1824 Królewiec), Adelaidy Johanny (ur. 30 IV 1828 Królewiec) i Emila Wilhelma (ur. 22 VI 1843 Grudziądz).
Bibliografia:
Altpreuss. Biogr., Bd. 1, s. 279.
Stankiewicz Jerzy, Hoburg Carl Wilhelm, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 208.
