IWASZKIEWICZ JAROSŁAW, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/3/38/Iwaszkiewicz_Jarosław.jpeg
Jarosław Iwaszkiewicz, 1951

JAROSŁAW IWASZKIEWICZ (3 V 1906 Sieniawka, obecnie Białoruś – 25 VII 1985 Gdańsk), lekarz laryngolog, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Aleksandra i Apolonii z domu Wołożyńskiej, ojca utracił gdy miał pięć lat, matkę dwa lata później. W 1920 był ochotnikiem w wojnie polsko-rosyjskiej. W 1924 ukończył Gimnazjum Klasyczne w Nieświeżu, w latach 1924–1931 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego (UP), w 1931 uzyskał tytuł zawodowego lekarza (doktora wszech nauk lekarskich). Jeszcze jako student podjął pracę w Klinice Otolaryngologicznej UP jako młodszy asystent, od 1 VII 1931 starszy asystent, od 1 I 1934 pierwszy asystent. W latach 1934-1938 przebywał na stażach w klinikach otolaryngologicznych w Wiedniu, Sztokholmie i Uppsali.

Zmobilizowany 3 IX 1939, przydzielony został do 110 Szpitala Wojennego, z którym 18 września przekroczył granice rumuńską. Do 19 II 1940 przebywał w obozie w Târgu Jiu, następnie przez Jugosławię i Grecję przedostał się do Francji. Skierowany został do Szkoły Podchorążych Sanitarnych w Combourgu, po jej ukończeniu przebywał na froncie z grupą sanitarną 10 Brygady Kawalerii gen. Stanisława Maczka. Po upadku Francji ewakuowany został do Wielkiej Brytanii, pracował w szpitalach wojskowych w Simington i w Teymouth Castle. W styczniu 1941 w drodze konkursu wybrany został wykładowcą otolaryngologii na Polskim Wydziale Lekarskim przy Uniwersytecie Edynburskim, pracował na tym stanowisku do 1947. Jednocześnie od 15 I 1941 do 1 XII 1942 pracował w Royal Infirmary w Edynburgu, od grudnia 1942 do marca 1946 był kierownikiem Oddziału Otolaryngologii Szpitala im. Ignacego Paderewskiego w Edynburgu. Był wiceprezesem (przez dwie kadencje) i od 1945 do 1947 prezesem Towarzystwa Naukowego Lekarzy Polskich Sił Zbrojnych, od maja 1942 Rady Zdrowia przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej rządu polskiego, od stycznia 1943 członkiem Rady Naukowej Lotniczo-Lekarskiej.

Po powrocie do Polski od grudnia 1947 do emerytury w 1976 pracował w gdańskiej Akademii Lekarskiej (od 1950 AMG), od 1 III 1948 był kierownikiem Kliniki Otolaryngologicznej. Od 1948 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1963 profesor zwyczajny. Od stycznia 1949 do lipca 1953 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego, w latach 1948-1950 Kuratorem Bratniej Pomocy Studentów. Od kwietnia 1955 do maja 1958 był specjalistą z zakresu otolaryngologii na województwa gdańskie, olsztyńskie i koszalińskie, od maja 1958 do 1975 na województwo gdańskie. Od 1975 doktor honoris causa AMG.

Zajmował się zagadnieniami zapaleń ucha środkowego i jego powikłań wewnątrzczaszkowych; oparzeń przełyku i ich bliznowatych zwężeń oraz zagadnieniami onkologii rynolaryngologicznej, głównie rakiem krtani, jego przerzutami do węzłów chłonnych, nowotworami części nosowej gardła, guzów nosa i jego zatok. Jako pierwszy w Polsce podjął zagadnienia alergii górnych dróg oddechowych. Między innymi autor podręczników Zarys otiatrii (1953) i Zarys laryngologii (1954) oraz kilkakrotnie wznawianego Zarysu otolaryngologii. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego, w latach 1935–1939 sekretarzem Oddziału Poznańsko-Pomorskiego, w tych latach także Towarzystwa Otriatrów Austriackich. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i Collegium Oto-Rhino-Laryngolicum Amititate Sacrum.

Odznaczony między innymi Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1976), Medalem X-lecia Odzyskania Niepodległości, Medalem 40-lecia PRL, Medalem Zasłużony Akademii Medycznej w Gdańsku (1975), Medalem 30-lecia Akademii Medycznej w Gdańsku (1975), odznakami „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, „Za Wzorową Prace w Służbie Zdrowia”, otrzymał tytuły Zasłużony Lekarz PRL, Zasłużony Nauczyciel PRL.

Żonaty był z Danutą z domu Radejewską (28 IV 1913 - 7 VIII 2000 Gdańsk), ojciec Barbary Iwaszkiewicz–Bilikiewicz, profesor okulistyki AMG. Zmarł nagle podczas jazdy samochodem. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim. ZM

Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii