JABŁOŃSKI ALFONS, urzędnik kolejowy, przedstawiciel gdańskiej Polonii
| < Poprzednie | Następne > |
ALFONS JÓZEF JABŁOŃSKI (15 V 1900 Chełmno – 26 XII 1944 Toruń) urzędnik kolejowy, przedstawiciel gdańskiej Polonii. Syn cieśli Antoniego Jabłońskiego (ur. 26 V 1869 Tylice koło Torunia) i Marianny z domu Ziółkowskiej, brat Tomasza. Ukończył szkołę handlową. Od 1 VII 1920 w służbie Polskich Kolei Państwowych (PKP) w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych (DOKP) w Gdańsku. Początkowo kandydat na asystenta, od 1 IV 1922 asystent. 1 VII 1925 mianowany asesorem w VIII grupie uposażenia, był zatrudniony w Wydziale Finansowym. 31 V 1928 zdał egzamin uzupełniający na stanowisko adiunkta. 1 IV 1939 mianowany starszym asesorem w VII grupie uposażenia w Biurze Finansowym DOKP w Toruniu.
Należał do Kolejowego Przysposobienia Wojskowego, Polskiego Związku Zachodniego, Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (członek Zarządu Okręgu Gdańskiego) oraz Związku Urzędników Kolejowych (członek Zarządu). Śpiewał w chórze Moniuszko. W 1935 wziął udział w sypaniu Kopca Józefa Piłsudskiego w Krakowie. W Gdańsku mieszkał przy Olivaer Rosengasse (ul. Kwietna), Am Holzraum 14a (ul. Jaracza) i Blücherstrasse 1 (ul. Beniowskiego), od 1933, w związku z przenosinami DOKP, w Toruniu przy ul. Matejki 24/26.
Po wybuchu II wojny światowej otrzymał 1 IX 1939 polecenie ewakuowania się z toruńską DOKP. Razem z rodziną dotarł 4 września do Warszawy, a 5 września do Siedlec, skąd 8 września wyjechał do punktu zbornego w Hajnówce, a 14 września do Kamieńca Litewskiego. Tam przeżył wkroczenie najpierw wojsk niemieckich, potem sowieckich. 25 X 1939 powrócił do Torunia, gdzie zastał mieszkanie zajęte już przez Niemców i rozszabrowane. Wiosną 1940 pracował przy budowie szosy na Jakubskim Przedmieściu w Toruniu, od 15 VI 1940 do 8 IV 1942, był pomocnikiem pisarza (Schreibhilfe) w służbie Deutsche Reichsbahn na odcinku kolejowym Toruń-Mokre. Odmówił podpisania volkslisty, za co został zwolniony, po czym znalazł zatrudnienie jako buchalter w firmie Germana Trembickiego w Toruniu.
Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938), Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (1938) oraz Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928). Od 4 XI 1926 żonaty z Heleną Michaliną, córką Michała Bellwona i Balbiny z domu Jaroszewskiej, z którą miał córkę Irenę, po mężu Jabłońską-Kaszewską (8 IX 1927 Gdańsk – 15 XII 2014 Gdańsk), lekarkę, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku.
Zmarł po długotrwałej chorobie. Pochowany na cmentarzu św. Jakuba w Toruniu. 12 IX 2020 jego dokumenty osobiste wnuczka Hanna Pietrzkiewicz przekazała do zbiorów Muzeum Gdańska.
Bibliografia:
Archiwum Muzeum Poczty Polskiej – Oddział Muzeum Gdańska.
Archiwum rodzinne Hanny Pietrzkiewicz.
Jabłońska-Kaszewska Irena, Ze wspomnień gdańskiej lekarki, Gdańsk–Warszawa 2019.
