KAWKA JANUSZ, radny
| < Poprzednie | Następne > |
JANUSZ KAWKA (ur. 15 VI 1935 Włocławek), dyrektor Biura Planowania Przestrzennego (BPP) w Gdańsku, radny Gdańska. Syn Ignacego, nauczyciela matematyki i fizyki, oraz Eugenii, nauczycielki języka polskiego, rysunku i akwareli, brat Wiesławy. W 1952 ukończył Gimnazjum i Liceum Ziemi Kujawskiej we Włocławku. Rok później rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, od 1960 magister inżynier architektury.
Do 1966 był siatkarzem Akademickiego Związku Sportowego (AZS) Gdańsk, z którym w 1960 awansował do I ligi. W 1960 pełnił też funkcję inspicjenta inspektora nadzoru Zarządu Środowiskowego AZS w Gdańsku. W 1961 reprezentował Polskę podczas Letniej Uniwersjady w Sofii. Od 1966 przez kilka sezonów szkolił żeński zespół siatkarski objętej patronatem AZS Szkoły Podstawowej nr 42 w Gdańsku, współpracując z Januszem Badorą.
Od grudnia 1959 był projektantem w Młodzieżowej Pracowni Architektonicznej w Gdańsku, od kwietnia 1961 pracował w Wojewódzkiej Pracowni Planów Regionalnych w Gdańsku, kolejno na stanowiskach archiwisty, asystenta projektanta, starszego asystenta i projektanta. W lipcu 1966 został zatrudniony w Oddziale Wojewódzkim Banku Inwestycyjnego w Gdańsku jako specjalista do spraw planowania i zagospodarowania przestrzennego. Od marca 1969 pełnił funkcję zastępcy kierownika, a później kierownika Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Gdańsku. W styczniu 1972 został starszym projektantem w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Gdańsku, a następnie zastępcą jej kierownika. Od czerwca 1973 kierował Oddziałem Planowania i Projektowania Przestrzennego gdańskiego Biura Projektów Budownictwa Komunikacyjnego, od marca 1976 Pracownią Aglomeracji Gdańskiej w BPP, a od kwietnia 1978 Pracownią Turystyczno-Wypoczynkową w BPP.
Między 6 VI a 22 VIII 1978 z ramienia Grupy Projektowej Gdańsk sprawował obowiązki generalnego projektanta osiedla mieszkaniowego El Guarshah w Benghazi w Libii. W marcu 1981 był generalnym projektantem w zespole opracowującym projekt wstępny i realizacyjny dzielnicy mieszkaniowej w Al-Mardż w Libii. W kwietniu 1982 powrócił na stanowisko kierownika Pracowni Turystyczno-Wypoczynkowej. Od 1994 do przejścia na emeryturę 15 V 2000 zajmował stanowisko dyrektora BPP. W tym samym przedsiębiorstwie w okresie od sierpnia 2000 do maja 2004 był generalnym projektantem. Ponadto sporządzał opinie rzeczoznawcze jako przewodniczący gminnych komisji urbanistyczno-architektonicznych na terenie województwa pomorskiego (w Subkowach, Morzeszczynie i Starym Targu).
Z ramienia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” Przymorze został radnym Gdańska pierwszej kadencji w latach 1990–1994. Był wiceprzewodniczącym, a także przewodniczącym Komisji Rozwoju i Zagospodarowania Przestrzennego oraz członkiem Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki. Od 1998 do rozwiązania organizacji w 2004 współpracował z Ruchem Społecznym Akcji Wyborczej Solidarność, pełnił funkcję sekretarza jej gdańskiego Zarządu Miejskiego.
W latach 1961–1973 był członkiem Związku Zawodowego Pracowników Państwowych i Społecznych. Od 1973 do 1978 należał do Związku Zawodowego Pracowników Gospodarki Komunalnej i Terenowej, przez około pięć miesięcy pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej Wydziału Gospodarki Komunalnej w Gdańsku. Był członkiem wielu rad, związków i stowarzyszeń, między innymi Rady Naukowo-Społecznej Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasów Oliwsko-Darżlubskich Dyrekcji Okręgowej Lasów Państwowych w Gdańsku, Akademickiego Związku Sportowego w Gdańsku (od 1954), Stowarzyszenia Gdański Komitet Obywatelski, Komisji Charytatywnej Dar Serca – Przymorze (1998–2001), Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej Przymorze (kwiecień – wrzesień 1990), Rady Osiedla nr 2 Spółdzielni Mieszkaniowej Przymorze (1990–1994), Północnej Okręgowej Izby Urbanistów w Gdańsku (od jej powołania w 2001 do 2008), Okręgowej Komisji Rewizyjnej (2004–2008) oraz gdańskiego oddziału Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP; od 1969), w którym w latach 1976–1979 pełnił funkcję sekretarza.
W 1971 w konkursie literackim Związku Literatów Polskich i Polskiego Komitetu Olimpijskiego otrzymał II nagrodę za opowiadanie o tematyce sportowej, zatytułowane Nie przyznawaj się, opublikowane przez Wydawnictwo Sport i Turystyka. Za udział w opracowaniu „Koncepcji rozwoju aglomeracji gdańskiej i twórcze rozwinięcie metod planowania aglomeracji” w 1975 otrzymał – wraz z zespołem kierowanym przez Wiesława Gruszkowskiego – Nagrodę Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska II stopnia.
Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1977), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznaką „Za Zasługi dla Gdańska” (1978), Srebrną (1962) i Złotą (1964) Odznaką AZS, Srebrną (1989) i Złotą (1996) Odznaką Honorową TUP.
Mąż Michaliny, ojciec Magdaleny, projektantki Biura Rozwoju Gdańska.
