KEMPIN MICHAEL, kaznodzieja i pastor kościołów Bożego Ciała i św. Bartłomieja
| < Poprzednie | Następne > |
MICHAEL KEMPIN (Kempyn, Kempen) (11 VIII 1654 Gdańsk – 15 X 1709 Gdańsk), pastor. W kwietniu 1663 zapiasany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, korzystał ze stypendium Rady Miejskiej, w 1678 pod przewodnictwem rektora Samuela Schelwiga brał udział w Ćwiczeniach teologicznych z Soboru Jerozolimskiego (Exercitationis Theologicae De Concilio Hierosolymitan…). W maju 1680 immatrykulowany na uniwersytecie w Rostocku. Od 22 III 1682 rektor szkoły św. Barbary, od 19 VI 1691 kaznodzieja kościoła Bożego Ciała, 13 XI 1693 powołany na diakona w kościele św. Bartłomieja, od 4 XII 1701 pierwszy pastor tego kościoła (także pierwszy, który w tym kościele awansował z diakona na pastora).
14 VI 1695 uczestniczył w konwencie, po którym wraz z 15 innymi duchownymi protestanckimi (m.in. pastorem kościoła św. Katarzyny Andreasem Barthem, rektorem Gimnazjum Akademickiego i pastorem kościoła św. Trójcy Samuelem Schelwigiem, diakonem św. Trójcy Andreasem Gnospiusem i diakonem kościoła św. Jana Johannem Straussem) podpisał deklarację poparcia dla ortodoksyjnego luteranizmu w głośnym sporze ze zwolennikami pietyzmu, w którym mediatorem był ówczesny sekretarz Rady Miejskiej Friedrich Fabricius.
15 II 1703 przedstawił, wraz z Ephraimem Praetoriusem, kaznodzieją kościoła św. Jakuba, zleconą im przez Ministerium Duchowne w ramach prac nad jednolitym gdańskim kancjonałem, 10-punktową recenzję kompletnego pruskiego śpiewnika (eines vollständiges Preussischen Gesangbuches), wydrukowanego w 1701 przez Johanna Daniela Stollego i przedstawionego gdańskiej Radzie Miejskiej. W kolejnym etapie prac znalazł się w składzie komisji, powołanej 12 III 1706 na konwencie Ministerium, dla ustalenia różnorodności formularzy liturgii, odprawianych w gdańskich kościołach. Z uwagi na wielość stosowanych wariantów obrzędów (np. chrztu – 27, modlitw – 45, litanii – 22) nie doczekał zakończenia prac, umierając podczas epidemii dżumy.
8 V 1691 ożenił się w Gdańsku z Heleną Constantią (ur. 5 VI 1658), córką Friedricha Brandesa, ojciec Constancii Florentiny, żony ławnika
Christopha Warcholla.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 200.
Hofmeister Adolph, Die Matrikel der Universität Rostock III. (Ost. 1611 - Mich. 1694), Rostock 1895, s. 319.
Prätorius Ephraim, Athenae Gedanenses sive commentarius …, Leipzig, 1713, s. 192.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ…, Danzig und Leipzig, 1760, s. 10, 20.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation..., Königsberg 1834, s. 54-55, 70.
Schnaase Eduard, Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs, Danzig, 1863, s. 135, 146, 341.
