KODEKS NAPOLEONA
| < Poprzednie | Następne > |
KODEKS NAPOLEONA. Francuski kodeks cywilny opracowany na polecenie i pod kierunkiem Napoleona Bonaparte w 1804. Przewidywał miedzy innymi zrównanie stanów, znosił świadczenia osobiste, wprowadzał obowiązkowe śluby cywilne, gwarantował własność prywatną i przyśpieszał rozwój kapitalistycznych stosunków społecznych. Narzucany krajom podbitym i uzależnionym od Francji. W 1808 wprowadzony w Księstwie Warszawskim i oficjalnie 1 lipca (po wielkich oporach) w I Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Uroczyste zaprzysiężenie kodeksu z udziałem senatu oraz drugiego i trzeciego ordynku nastąpiło w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w 1. rocznicę powołania I WMG, tj. 21 VII 1808, towarzyszyło temu wykonanie hymnu Te deum laudamus przez kapelę tejże śwątyni pod dyrekcją Benjamina Gottholda Siewerta.
Podstawowe założenia kodeksu wprowadzono w mieście dopiero 15 I 1809. Rada Miejska nie akceptowała m.in. równouprawnienia ludności żydowskiej. Władze francuskie w Gdańsku planowały wydanie nowej konstytucji dla miasta, mającej gruntownie zreformować jego ustrój, usunąć pozostałości feudalizmu i zapewnić sprawny rząd. Po klęsce w wojnie z Rosją zamiaru nie zrealizowano. Kodeks obowiązywał do ponownego przejęcia Gdańska przez Prusy w 1814.
