KOLBERG HERMANN, burmistrz Głównego Miasta Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
HERMANN KOLBERG (zm. po 15 VII 1397), burmistrz Głównego Miasta Gdańska. Syn mieszczanina gdańskiego Johanna Kolberga. Przed 1358 został ławnikiem Głównego Miasta Gdańska, od 1359 był rajcą, od 1384 burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza pełnił w latach 1386, 1389, 1391 i 1393, drugiego – 1385, 1387, 1388, 1390, 1392 i 1394, trzeciego w 1384.
W 1363 wraz z pozostałymi rajcami poświadczył wyrok komtura gdańskiego Giselbrechta von Dudulsheima, który kończył spór proboszczów kościoła św. Katarzyny i Najświętszej Marii Panny, ustalający granice ich parafii na terenie Głównego Miasta Gdańska. Jako członek Rady Miejskiej miał zostać wykonawcą testamentu pisarza miejskiego, księdza Nicolausa Schonzeego, który spisano w 1365 w związku z jego planowaną podróżą. Testament ten przewidywał między innymi ufundowanie wieczystej mszy za duszę Nicolausa, której podstawę materialną miała stanowić renta w wysokości 10 grzywien zakupiona przy współudziale wykonawców testamentu. W 1379 był świadkiem dokumentu poświadczającego fundacje dwóch mszy wieczystych za zmarłych braci Tidemanna i Rotgera von Lowenburgów.
Jako rajca reprezentował Gdańsk podczas zjazdów miast Hanzy w Lubece 4 X 1383 i 12 III 1385. W 1385 Rada Miejska, na której stał czele, nadała cechowi szewców teren starego wapiennika na terenie Starego Przedmieścia. Miał on być wykorzystywany jako miejsce do garbowania skór. Ze względu na przeznaczenie miejsca rajcy zgodzili się na doprowadzenie do działki wody z miejskiej fosy.
Posiadał dwie posesje: nieruchomość przy południowej pierzei platea panum (ul. Ogarna), między obecną ul. Słodowników a zachodnim krańcem, oraz działkę przy południowej pierzei forum (Długi Targ), w bloku zabudowy między obecnymi ulicami Mieszczańską a Ławniczą. Czerpał niewielkie dochody (3 wiardunki rocznie) z renty ustanowionej w 1359 na działce Henryka Meckilburcha, położonej przy platea sancti spiritus (ul. św. Ducha), w pobliżu obecnego Targu Rybnego. Oprócz tego w 1387 zakupił rentę w wysokości 0,5 grzywny z jednego z ogrodów przy Poggenpfuhl (ul. Żabi Kruk) na Starym Przedmieściu.
