KOMOROWSKI BRONISŁAW, ksiądz, działacz gdańskiej Polonii, patron placu
| < Poprzednie | Następne > |
BRONISŁAW KOMOROWSKI (25 V 1889 Barłożno koło Starogardu Gdańskiego – 22 III 1940 Stutthof, rozstrzelany), ksiądz, rektor w kościele św. Stanisława Biskupa, działacz polonijny, od 13 VI 1999 błogosławiony. Pochodził z rodziny chłopskiej, syn Jana i Katarzyny z Gęcza (Gencza, zob. Izydor Gencza). Uczęszczał do Collegium Marianum w Pelplinie i Chełmie (tu matura w 1910), ukończył seminarium duchowne w Pelplinie, 29 III 1914 uzyskał święcenia kapłańskie. Od 2 IV 1914 wikary w Łęgowie koło Pruszcza Gdańskiego, od 1 V 1915 do 28 VII 1924 wikary w gdańskim kościele św. Mikołaja, następnie rektor w kościele św. Stanisława Biskupa (od 23 X 1924 na etacie Komisariatu Generalnego Rzeczpospolitej Polskiej w II Wolnym Mieście Gdańsku).
W 1919 zaangażował się w starania o przyłączenie Gdańska do Polski. W latach 1921–1922 współorganizator Gminy Polskiej, następnie wieloletni jej wiceprezes (wystąpił 13 I 1935), współorganizator Macierzy Szkolnej i Gimnazjum Polskiego. Współzałożyciel Towarzystwa Budowy Kościołów Polskich. Wraz z Franciszkiem Rogaczewskim dążył do ustanowienia polskich parafii personalnych. Był prezesem powołanego w 1923 Towarzystwa Budowy Kościołów w WMG. W latach 1933–1935 radny miasta Gdańska (jedyny Polak w tym gronie). Patronował polskim stowarzyszeniom, między innymi powołanej 15 XI 1925 w Gdańsku Lidze Katolickiej i klubom sportowym; był prezesem powołanego 27 XI 1936 „Koła Pelpliniaków w Gdańsku”, zrzeszającego byłych uczniów Collegium Marianum w Pelplinie, animator polskiego życia religijno-narodowego. Działał na rzecz przezwyciężenia rozbicia Polonii gdańskiej. W 1937 został wiceprezesem Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. 25 rocznica jego pracy kapłańskiej stała się 2 IV 1939 wielką manifestacją gdańskiej Polonii.
1 IX 1939 aresztowany, przetrzymywany w Victoriaschule, w przejściowym obozie dla jeńców cywilnych, następnie w obozie Stutthof, rozstrzelany. Zwłoki w 1947 ekshumowano i pochowano na Cmentarzu Ofiar Hitleryzmu na Zaspie. 13 VI 1999 beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie w grupie 108 błogosławionych męczenników II wojny światowej Beatyfikowany (zob. ks. Józef Paner).
Jego imię nosi od 1998 Szkoła Podstawowa nr 49 przy al. Legionów, plac (z odsłoniętym 13 VI 2000 pomnikiem) w Gdańsku- Wrzeszczu Dolnym (do 1945 Max-Halbe-Platz), od 24 IX 2015 (z inicjatywy Marek Bumblis zgłoszonej 26 III 2015) sala nr 007 Nowego Ratusza, od 18 IX 2020 tramwaj typu AlstomNGd99 nr 1001. Jego nazwisko umieszczono na tablicy na Domu Harcerza (zob. Dwór Miejski), upamiętniającej gdańskich harcerzy poległych i pomordowanych podczas II wojny światowej.
Bibliografia:
Drzycimski Andrzej, Bronisław Komorowski, w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gdańsk 1974, s. 86-93.
Pelczar Marian, Komorowski Bronisław, w: Polski Słownik Biograficzny, 13, 1967-1968, s. 409-410.
Mikos Stanisław, Komorowski Bronisław, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 425-427.
