KOZŁOWSKI JAN PRZEMYSŁAW, profesor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
JAN PRZEMYSŁAW KOZŁOWSKI (17 VI 1926 Białystok – 25 I 1995 Gdańsk), specjalista z zakresu technologii budowy okrętów, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). Syn Antoniego Kozłowskiego oraz Anieli z domu Janowicz. Uczeń szkół lubelskich: Prywatnego Męskiego Gimnazjum im. Stefana Batorego (od 1936), Prywatnej Szkoły Handlowej im. A. i J. Vetterów Zgromadzenia Kupców (absolwent 1941), Szkoły Budowlanej i Liceum Budowlanego (matura 1945, technik budowlany).
W Gdańsku z rodziną od września 1945 w związku z powołaniem ojca do pracy w PG. Absolwent Wydziału Budowy Okrętów PG w 1951, magister inżynier budowy okrętów, sekcja budowa okrętów. W latach 1950–1951 zastępca asystenta w Katedrze Spawalnictwa na Wydziale Mechanicznym PG, w 1952–1959 starszy asystent i adiunkt w Instytucie Morskim w Gdańsku, w 1959–1979 projektant, a w 1979–1980 docent w Katedrze Technologii Okrętów Instytutu Okrętowego PG. W 1972 uzyskał doktorat z wyróżnieniem (Współzależność doboru zbrojeń z włókna szklanego i metod technologicznych laminowania dla kadłubów okrętowych do 25 m długości, promotor: Jerzy Doerffer), w 1977 habilitację (na podstawie dorobku i monografii Połączenia zlaminowane poszycia okrętowego ze zbrojnych tworzyw sztucznych), od 1990 profesor nadzwyczajny (tytularny), 1994 profesor zwyczajny. W latach 1988–1990 był na PG kierownikiem Zakładu, w 1990–1995 Katedry Techniki Głębinowej. W 1979–1985 kierownikiem Studium Podyplomowego „Projektowanie i Technologia Ustrojów z Tworzyw Niemetalowych”.
Autor i współautor publikacji (w tym dwóch skryptów) na temat konstrukcji, budowy okrętów, tworzyw sztucznych, ponadto ekspertyz i prac projektowych. Twórca i współtwórca 83 wynalazków opatentowanych w Polsce i za granicą, a także 58 świadectw autorskich (m.in. „Usztywniacz skrzynkowy laminatowego poszycia, zwłaszcza statku”, 1983). Specjalista w dziedzinie technologii kadłubów okrętowych, wdrożeń w produkcji jednostek pływających, na przykład metody blokowej do budowy trałowców redowych i przybrzeżnych, produkcji łodzi typu ŁS-76 z laminatów poliestrowo-szklanych o konstrukcji przekładkowej (wytwarzanych w Stoczni Jachtowej im. J. Conrada Korzeniowskiego). Twórca naukowej szkoły zastosowania kompozytów w technologii budownictwa okrętowego.
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP), gdańskiego oddziału Polskiego Związku Wędkarskiego, International Ship and Offshore Congress. Od 1980 członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (NSZZ „Solidarność”) na PG.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1982) i Krzyżem Oficerskim (1990) Orderu Odrodzenia Polski, laureat Nagrody Państwowej II stopnia – zespołowej (zaprojektowanie oraz przebadanie jednostki doświadczalnej i uruchomienie seryjnej produkcji nowego typu trałowców dla Marynarki Wojennej, 1986).
Od 5 I 1952 był żonaty z Teresą z domu Karśnicką (19 IV 1927 Karszew – 25 VIII 2002 Gdańsk), córką ziemian Franciszka i Wandy z domu Orzechowskiej, absolwentką Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, magister inżynier, starszym kustoszem dyplomowanym, wicedyrektorką Biblioteki Głównej PG (1989–1991), założycielką i członkinią Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na PG. Pozostawił synów: Antoniego (23 III 1953 Gdańsk – 6 XII 2017 Gdańsk), Ksawerego i Andrzeja. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
