LANGE JOHANN CONSTANTIN, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN CONSTANTIN LANGE (2 I 1702 Gdańsk – 30 XI 1761 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Arnholta Langego, u którego rozpoczął naukę zawodu. Pracę mistrzowską wykonał w 1740 w warsztacie Constantina Quartiera (Quartir; 15 VI 1685 – 2 II 1747). 13 X 1740 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1754, 1760, starszego cechu – w latach 1755, 1761.
Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Johann Christian Holl II (3 V 1713 – 3 IV 1771), Gottlieb Deinlein (1724 – 15 VII 1784), Nicolaus Ludwig Zander (1725 Archangel (Archangielsk, Rosja) – 15 VIII 1778), Christian Baltzer. Jego uczniami, kończącymi edukację dyplomem rzemiosła, byli: zapisany w 1741 Emanuel Ellerholtz I (30 VIII 1725 - 1 XII 1800), Johann Casper Holtzmüller (1745), Christoph Andreas Schimmel (1747), Carl Friedrich Gensch (1751), Johann Wilhelm Rohloff (1753), Daniel Samuel Dufck (1757) oraz Michael Wilhelm Deskowski (1760). Nauki nie ukończyli: zapisany w 1742 Heinrich Mey oraz Benjamin Boeckman (1743). W 1760 zapisał na naukę syna Johanna Carla. Ten naukę ukończył i w 1771 podjął starania o tytuł mistrzowski, którego jednak nie uzyskał z powodu nieodbycia przepisowej wędrówki czeladniczej. Mimo to owdowiała matka, Concordia (8 VII 1721 – 10 IX 1783), zatrudniła go do 1770 do prowadzenia warsztatu, za co musiała zapłacić 30 dukatów odszkodowania. Początkowo prowadził warsztat przy Ziegengasse (ul. Kozia), od 1740 w przekazanej mu przez matkę kamienicy przy Goldschmiedegasse 1092 (ul. Złotników 27).
Używał znaku mistrzowskiego z pełnym nazwiskiem LANGE w prostokącie (dawniej znak ten błędnie wiązano z Johannem Gottliebem Langem), być może także znaku z inicjałami IL, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem L w obrysie litery. Wykonywał głównie sprzęty sakralne, z których znane są: kielich (Czersk), monstrancje (Brok, Szemud), kropielniczka ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), oprawa antyfonarza (Żarnowiec).
Zob. też złotnictwo.
