LASSOTA-SKOLIMOWSKA TERESA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
TERESA LASSOTA-SKOLIMOWSKA (12 VI 1930 Lublin – 6 III 1997 Gdańsk), aktorka. Zadebiutowała rolą Pertenis w Pięknej Helenie Jacques’a Offenbacha w reżyserii Kazimierza Dembowskiego w Teatrze Muzycznym w Lublinie (premiera 24 IX 1949), gdzie występowała jako aktorka muzyczna w latach 1948–1950. Następnie pracowała w lubelskiej Estradzie (1950–1954), po czym przeniosła się do lubelskiego Teatru im. Osterwy (1954–1960). W 1957 zdała eksternistyczny egzamin aktorski. W 1960 została zaangażowała się do Teatru Wybrzeże i pracowała w nim przez 33 lata, do 1993. Zagrała przeszło 60 ról, w tym wiele pierwszoplanowych i znaczących, na przemian w repertuarze współczesnym i klasycznym. Spełniała się w każdym gatunku dramatycznym.
Zadebiutowała tutaj jako Panna Młoda w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego (premiera 30 XII 1960). Stanisław Milski obsadzał aktorkę w rolach tytułowych, zagrała: Kobietę w trudnej sytuacji w sztuce Marka Domańskiego (30 VIII 1961) oraz Pannę Maliczewską w sztuce Gabrieli Zapolskiej (16 V 1962). W repertuarze szekspirowskim zagrała Oliwię w Wieczorze trzech króli w jego reżyserii (3 IV 1964) oraz Andromachę w Troilusie i Kresydzie wyreżyserowanym przez Piotra Paradowskiego (30 I 1965). W Zmierzchu demonów Romana Brandstaettera zrealizowanym przez Jerzego Golińskiego (7 I 1967) była Magdą Goebbels. Występowała w rolach komediowych, m.in. jako Podstolina w Zemście Aleksandra Fredry w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (28 II 1970), Maria w Czwartkowych damach Loleh Bellon w reżyserii Waldemara Matuszewskiego (23 V 1981) oraz Nan w Jesiennych manewrach Petera Coke’a w reżyserii Krzysztofa Szustera (30 V 1987). Grała rolę Matki w kontrowersyjnej realizacji Kartoteki Tadeusza Różewicza w reżyserii Andrzeja Rozhina (30 I 1971). Stanisław Hebanowski obsadził ją w roli Gospodyni w jubileuszowym Weselu Stanisława Wyspiańskiego (20 XI 1976) oraz Lady Macduff w Makbecie Williama Shakespeare’a (3 V 1980). Zagrała także m.in. Panią Soerensen w Niemcach Leona Kruczkowskiego w reżyserii Krzysztofa Gordona (23 X 1982), Siostrę Gertrudę w Dialogach karmelitanek Georgesa Bernanosa wyreżyserowanych przez Przemysława Basińskiego (11 VII 1991) czy Praskowię Drozdową w Biesach Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego (8 XI 1992). Ostatnią jej rolą w Teatrze Wybrzeże była Sąsiadka w Procesie Franza Kafki w reżyserii Ryszarda Majora (1993).
Występowała w filmach, m.in. jako żona Juranda ( Andrzej Szalawski) w Krzyżakach Aleksandra Forda (1960) i Krońska w Seksolatkach Zygmunta Hübnera (1971). Brała udział w spektaklach Teatru Telewizji, na przykład jako Emilia w Justynie według Elizy Orzeszkowej w reżyserii Marka Okopińskiego (22 XII 1974) czy Starościna w Godach weselnych Leona Schillera w reżyserii Ryszarda Ronczewskiego (17 VI 1990), oraz w latach 1966–1981 w licznych słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, m.in. jako Marta Weiss w Przyszedłem pana zabić Stanisława Goszczurnego w reżyserii Jana Bołgatego (1968).
W czasie stanu wojennego (1981–1983) związana była z teatrem podziemnym, występując między innymi z Piotrem Suchorą. W latach 1991–1997 była wykładowczynią przedmiotów scenicznych w gdańskiej Akademii Muzycznej.
Laureatka nagrody wojewody gdańskiego za rolę Florentyny w Miłosierdziu płatnym z góry (1987). Była żoną aktora Lecha Skolimowskiego. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
