LICHT JULIUS ALBERT, inżynier, architekt, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JULIUS ALBERT LICHT (25 VI 1821 Gieshof koło Wrietzen – 28 I 1898 Wiesbaden), inżynier budownictwa, architekt, honorowy obywatel miasta Gdańska. W latach 1845–1848 studiował w państwowej szkole budowlanej w Berlinie, pracował przy budowie linii kolejowych na terenie Niemiec. W 1855 uzyskał uprawnienia państwowego inżyniera budownictwa lądowego i wodnego.
Od 30 XII 1856 (po wygranym konkursie) do przejścia na emeryturę (1 IV 1893) etatowy miejski radca budowlany w Gdańsku, członek Zarządu Miasta. W 1859 opracował (wydany drukiem rok później) memoriał o stanie higienicznym Gdańska Betreffend die Verbesserung des Gesundheisstände in Danzig (W sprawie poprawy stanu zdrowia w Gdańsku), w którym wskazywał na trapiące miasto (i przez to mające np. wpływ na długość życia gdańszczan): brak dostępu do czystej wody, niezdrowe powietrze i zanieczyszczone środowisko. Podnosił potrzebę założenia zwłaszcza kanalizacji (odprowadzanej do Motławy, z zakazem wylewania ścieków do rynsztoków). Nie znajdując zrozumienia złożył dymisję, wycofaną po objęciu urzędu nadburmistrza przez zainteresowanego tymi kwestiami Leopolda von Wintera.
Pod jego nadzorem lub bezpośrednim kierownictwem wybudowano w Gdańsku w okresie 1868–1872 sieć wodociągową i kanalizacyjną ( Targ Maślany), wybrukowano ulice, położono kamienne chodniki, wzniesiono liczne budynki szkolne, rzeźnię miejską, szpital miejski przy Sandgrube. Według opracowanych przez niego planów architektonicznych przebudowano były klasztor franciszkanów na potrzeby szkoły i Muzeum Miejskiego, a Bramę Zieloną dla Muzeum Prowincji Zachodniopruskiej. Projektant i budowniczy drewnianego teatru przy obecnych Długich Ogrodach ( Wilhelm-Theater), kościoła Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, pawilonu na prowincjonalną wystawę przemysłową w 1858 przy Targu Maślanym, pawilonu na Długim Targu z okazji wizyty w Gdańsku pruskiej pary królewskiej 20 X 1861 ( fontanna Neptuna). Działał także poza Gdańskiem, m.in. wraz z inż. Friedrichem Hofmanem był współtwórcą pieca pierścieniowego, opatentowanego i wybudowanego w 1866 w sopockiej cegielni przy Bergstrasse (ul. 1 Maja).
Kształtował całość polityki inwestycyjnej miasta, w ścisłej współpracy z nadburmistrzem Leopoldem Winterem. W latach 1870–1890 zasiadał w Zarządzie Fundacji Abegga. Jego wizerunek w medalionie ozdobił cokół fontanny Wintera.
Za wkład w rozwój życia gospodarczego Rada Miejska nadała mu w chwili przejścia na emeryturę 31 I 1893 honorowe obywatelstwo miasta. Zmarł w czasie kuracji.
