LIPPKE GEORG, nadburmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
GEORG LIPPKE (22 II 1906 Gdańsk – 28 X 1999 Baden-Baden), nadburmistrz Gdańska. Syn sopockiego architekta Wilhelma Emila Lippkego (11 V 1869 Kłajpeda – 4 VI 1933 Sopot) i Margaretty Korsch. W 1925 ukończył gimnazjum w szkole św. Piotra i Pawła, następnie bez doktoratu studia prawnicze na uniwersytecie w Królewcu. W czasie studiów, w semestrze zimowym 1926/1927 należał do korporacji Masovia. Od 1931 pracował jako sędzia referendarz w Gdańsku.
Od 1 XI 1931 był członkiem Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP, Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników), później należał też do Die Sturmabteilungen der NSDAP (SA) i Die Schutzstaffel der NSDAP (SS). Był mówcą na wiecach i zebraniach partyjnych (tzw. Gauredner) oraz powiatowym kierownikiem szkolenia członków partii (Kreisschulungsleiter). 15 IV 1936 został wybrany z ramienia NSDAP na dwunastoletnią kadencję jako nieetatowy radca w Zarządzie Miasta w Sopocie. Od 26 VIII 1936 do 31 VIII 1939 był starszym radcą w wydziale A Senatu II Wolnego Miasta Gdańska (WMG). Po likwidacji II WMG 1 XI 1939 został nadburmistrzem w nowo powstałym Zarządzie Miasta i pełnił tę funkcję do marca 1945; jego zastępcą był burmistrz Hermann Marzian. Na stanowiska powołał ich namiestnik Trzeciej Rzeszy w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie i gauleiter NSDAP Albert Forster.
Jednocześnie z ramienia NSDAP był koordynatorem polityki komunalnej i od 1940 kierownikiem Verwaltungsakademie (Akademia Administracji Publicznej) w Okręgu Rzeszy Gdańsk-Prusy Zachodnie. Nie wiadomo, jakie zadania tu realizował. Ponadto służył w paramilitarnej organizacji Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps (Narodowosocjalistyczny Korpus Motorowy) w stopniu SS-Standartenführera (odpowiednik pułkownika). 12 I 1943 podpisał akt przyznania honorowego obywatelstwa Gdańska marszałkowi Rzeszy Hermannowi Göringowi w 60. rocznicę jego urodzin. Z powodu spalenia się 19 III 1945 dokumentacji Zarządu Miasta (wraz z Ratuszem Głównego Miasta) trudno ustalić, jakie czyny można mu przypisać i za jakie zbrodnie powinien odpowiadać po wojnie.
Mieszkał w Sopocie, w 1939 przy Hubertusallee 9 (ul. Abrahama), w 1942 przy Hindenburgstraße 6 (ul. Prusa). Po ucieczce z Gdańska do Niemiec w marcu 1945 początkowo osiadł jako adwokat w miasteczku Westerland na wyspie Sylt w Schlezwiku-Holsztynie (gdzie w latach 1951–1958 burmistrzem był zbrodniarz wojenny, SS-Gruppenführer Heinz Reinefarth). Tu, być może, przeszedł proces denazyfikacji; brak informacji o prowadzonych przeciwko niemu w Niemczech po 1945 dochodzeniach w sprawie czynów popełnionych w okresie wojny. W bliżej nieustalonym czasie przeniósł się na południe Niemiec, gdzie pracował jako adwokat i kierownik kasyn najpierw w Baden-Baden, następnie w Konstancji nad Jeziorem Bodeńskim.
22 XII 1933, mieszkając w Sopocie przy Schulstrasse 11 (ul. Kościuszki), ożenił się z Waldtraut Elise Bertą Kopp (ur. 27 VII 1910 Gdańsk).
