LOTNISKA
| < Poprzednie | Następne > |
LOTNISKA. Pod koniec marca 1784 w Gdańsku (i w całych Prusach Królewskich) po raz pierwszy dokonano wzniesienia w powietrze balonu (konstrukcji Jacoba Kapssa). 18 VIII 1790 na Targu Rybnym prezentowano balon z gondolą, w której umieszczono żywe zwierzę, a która po osiągnięciu określonej wysokości (2000 sążni) oddzieliła się od balonu i korzystając ze spadochronu wylądowała bez szwanku.
Ostrów. Pierwsze samoloty w Gdańsku pojawiły się 11–19 VI 1910 na wyspie Ostrów. Zorganizowano tam (na wzór odbywających się w Niemczech) festyn lotniczy (Danziger Fest- und Flugwoche). Wzięli w nim udział najbardziej znani niemieccy piloci: Hans Grade na jednopłatowcu i Emil Jeannin na dwupłatowcu (oba samoloty były ich własnej konstrukcji). Widzom zapewniono komunikację z Ostrowem parostatkiem lub pociągiem (z dworca głównego co 15 minut kursowały omnibusy firmy Komnick; wybudowano specjalnie most pontonowy nad Wisłą). Teren wyspy wykorzystywano następnie jako lądowisko dla samolotów do czerwca 1913. Po przeniesieniu lądowiska dla samolotów lądowych do Wrzeszcza wyspa Ostrów była wykorzystywana dla celów lotnictwa morskiego do zakończenia I wojny światowej.
Wrzeszcz. Powstało w 1910 na terenie na północ od obecnej ul. Kościuszki, na tzw. Großer Exerzierplatz (Wielkim Placu Ćwiczeń). W 1913 wybudowano na nim pierwszy hangar i założono stację lotniczą pod dowództwem księcia Fryderyka Zygmunta (Fliegerstation des Prinzen Friedrich Sigismund von Preußen). Zamienioną na lotnisko część placu wykorzystywano jako miejsce międzylądowań samolotów z pobliskich baz wojskowych (np. w 1913 wielki sterowiec wojenny „Schütte-Lanz”). W czasie I wojny światowej lotnisko nie odegrało większej roli ze względu na położenie Gdańska względem linii frontów. W 1917 zostało przejęte przez szkołę pilotów lądowych marynarki (Marine-Fliegerschule) i na jej potrzeby wybudowano drugi hangar. 31 VII 1921 Großer Exerzierplatz przydzielono II Wolnemu Miastu Gdańskowi. Część północną (z wyłączeniem terenów przy linii kolejowej przyznanej Polsce) przeznaczono na lotnisko cywilne, część południową (lotnisko z I wojny światowej) – na rozbudowę osiedla mieszkaniowego (powstała zabudowa między obecną ul. Kilińskiego i al. Legionów). Poświęcenie nowego lotniska cywilnego Flughafen Danzig (Port Lotniczy Gdańsk) nastąpiło 18 VI 1923; obsługa pasażerów odbywała się w nowych budynkach wzniesionych w pobliżu torów kolejowych linii Wrzeszcz–Oliwa; dla ułatwienia dojazdu wybudowano tam przystanek kolejowy Danzig-Flughafen (po II wojnie światowej: Gdańsk-Lotnisko, obecnie Gdańsk-Zaspa; kolej, Szybka Kolej Miejska), z wiaduktem na torami kolejowymi Wrzeszcz – Zaspa. W latach 20. XX wieku lotnisko powiększono do 100 ha (o bokach 1000 × 1000 m). Pole wzlotów miało układ dwóch betonowych dróg startowych – nr 1: 1800 × 80 m, nr 2: 1400 × 40 m. Pierwszy usytuowany był w osi północy wschód-południowy zachód od linii brzegowej w kierunku Lasów Oliwskich; drugi w osi północy zachód-południowy wschód od obecnej ul. Chrobrego do linii kolejowej Wrzeszcz-Oliwa. Zabudowania składały się z dwóch hangarów o powierzchni 1200 m² (pierwszy, dla lotnictwa komunikacyjnego, wybudowano w 1924, drugi, dla lotnictwa sportowego – w 1934 w południowej części lotniska; poświęcone 8 XII), warsztatów remontowo-naprawczych, magazynu paliw.
Stając się lotniskiem międzynarodowym, obsługiwało samoloty różnych towarzystw, m.in. Niemiecko-Radzieckiego Towarzystwa Lotniczego DERULUFT (Deutsch-Russische Luftverkehrsgesellschaft) na linii Berlin–Leningrad–Moskwa. W 1921 poznańskie towarzystwa lotnicze Aeroterg z pomocą towarzystwa Danziger Luftpost zorganizowało w okresie Targu Poznańskiego pierwsze cywilne przewozy lotnicze na liniach Poznań–Gdańsk–Poznań i Poznań–Warszawa–Poznań. 5 IX 1922 została uruchomiona pierwsza polska regularna linia lotnicza. Obsługiwało ją przedsiębiorstwo Aerolloyd, którego samoloty latały raz dziennie na trasie Gdańsk–Warszawa–Lwów. Utrzymywano też stałe połączenia ze Szczecinem, Elblągiem, Malborkiem, Królewcem, Olsztynem i Berlinem. W latach 1929–1935 obsługiwano około 1500 pasażerów rocznie. W 1927 lotnisko gościło eskadry myśliwców Wielkiej Brytanii i USA. Swoistym wyróżnieniem było uczestnictwo lotniska latem 1930 w znanej międzynarodowej imprezie lotniczej Europa-Rundflug. W początku lat 30. XX wieku zostało wyposażone w oświetlenie i urządzenia radionawigacyjne, mogąc przyjmować samoloty w trudnych warunkach (również nocnych). W 1930 do lotniska doprowadzono linię tramwajową (w ciągu obecnej al. Legionów), z ostatnim przystankiem o nazwie "Heeresanger" na skrzyżowaniu z obecną ul. Kościuszki. Dla ułatwienia komunikacji w 1934 od strony tej linii tramwajowej wybudowano nowy budynek dworca pasażerskiego.
W 1935 lotnisko utraciło bezpośrednie połączenie z Warszawą, które przejął nowy port lotniczy Gdynia-Rumia. Od 1940 funkcjonowała na lotnisku we Wrzeszczu szkoła pilotów Luftwaffe FFS a/b 6; w okresie 1944–1945 stacjonował elitarny pułk myśliwski Luftwaffe JG 51 Mölders, wycofany w głąb Niemiec. W marcu 1945 baza niemieckiego lotnictwa wojskowego do obrony Gdańska i Gdyni, cała infrastruktura została zniszczona przez wycofujące się oddziały niemieckie.
18 IV 1945 uruchomiono okrężną wojskową linię komunikacyjną: Warszawa–Olsztyn–Gdańsk–Bydgoszcz–Warszawa, dostępną także dla osób cywilnych posiadających delegacje służbowe i przepustkę wojewódzką Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (UB). 20 II 1946 otwarto największe bezpośrednie połączenie Warszawa–Gdańsk (8–10 połączeń dziennie). Oficjalne otwarcie lotniska nastąpiło 21 IV 1947 (po przebudowie pasa startowego i likwidacji dawnej strzelnicy wojskowej): dwa nowe betonowe pasy startowe (1800 × 80 m i 400 × 40 m), nowe budynki, urządzenia radionawigacyjne. Obsługiwało siedem bezpośrednich połączeń krajowych: do Łodzi, Szczecina, Bydgoszczy, Krakowa, Wrocławia, Katowic i Rzeszowa; do najważniejszych zagranicznych należały połączenia z Kopenhagą, Sztokholmem, Berlinem, Budapesztem, Warną, Burgas. Z lotniska korzystało także Wojsko Polskie (w latach 1953–1957 stacjonował tu 30. Pułk Lotnictwa Marynarki Wojennej). Pod koniec lat 60. XX wieku rozważano zmianę lokalizacji lub rozbudowę, która okazała się niemożliwa ze względu na brak terenu. Brano pod uwagę Rumię, lotnisko wojskowe w Pruszczu Gdańskim i Rębiechowo. W sierpniu 1971 zapadła rządowa decyzja o zlokalizowaniu lotniska w Rębiechowie. Zamknięcie lotniska we Wrzeszczu oficjalnie nastąpiło 30 III 1974, teren przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową nowych dzielnic Gdańska, Zaspę–Młyniec i Zaspę–Rozstaje (Zaspa). W przebudowanym hangarze 12 XI 1994 otwarto spożywczo-przemysłowe centrum handlowe ETC (powierzchnia 12 000 m²), dwa pozostałe, przy ul. Hynka, rozebrano w 2006.
Port Wodno-Lotniczy w Górkach Wschodnich, nad Martwą Wisłą ( Wisła). Połączenia wodno-lotnicze Gdańsk miał tylko dwukrotnie, w latach 1925 i 1928. W 1925 uruchomiono linię Gdańsk–Sztokholm. Kilka pierwszych lotów odbyło się z wód zatoki w Sopocie, ale ze względu na niesprzyjające warunki otwartego basenu wodnego lądowisko przeniesiono na Martwą Wisłę; dowóz pasażerów do wodnosamolotów odbywał się łodziami. Po 1925 połączenie zlikwidowano. W 1928 uruchomiono połączenie Gdańsk–Kalmar, powstał budynek dworca pasażerskiego (wraz z zapleczem warsztatowym) przy ul. Ornitologów. Linia obsługiwana była trzy razy w tygodniu przez hydrosamoloty typu „Junkers” i „Dornier Wal”. Po 1928 połączenie zlikwidowano. Od 6 do 13 VII 1932 w dawnym porcie wodno-lotniczym zatrzymała się największa wówczas łódź latająca „Dornier Do-X”. Samolot udostępniono publiczności do zwiedzania, a 12 lipca odbył lot okrężny nad Sopotem. Obecnie w dawnym budynku dworca mieści się stacja badawcza Uniwersytetu Gdańskiego i jest to jedyna oryginalna przedwojenna zabudowa lotnicza zachowana w Gdańsku.
Port Lotniczy Gdańsk im. Lecha Wałęsy lotnisko w Rębiechowie
