MŁYNIEC
| < Poprzednie | Następne > |
MŁYNIEC (Mühlenhof, po polsku zwany także Młynary), osada młyńska nad Potokiem Brzeźnieńskim, przy dawnej drodze z Dworu VI ( dwory oliwskie) na Polankach do Czerwonego Dworu, na terenie obecnych ogrodów działkowych między ulicami Solikowskiego a Hynka.
Po raz pierwszy wymieniony w 1734. W 2. połowie XIX wieku składał się już z dwóch osad: Wielkiego (Groß-Mühlenhof) i Małego Młyńca (Klein-Mühlenhof). Ten drugi występował wcześniej pod nazwą Dworu Myśliwskiego (Jägerhof), nawiązującej do porastającego tu co najmniej od XVII wieku gęstego, sosnowego lasu, którego ostatni fragment (z wyjątkiem pojedynczych sosen) wycięto w 1865 w związku z budową linii kolejowej Gdańsk–Koszalin. Przyłączony do Oliwy 12 XII 1864, wraz z nią 1 VII 1926 przeszedł w granice administracyjne Gdańska. Według spisu z 1 XII 1905 liczył 27 mieszkańców. W latach 30. XX wieku na jego gruntach powstało osiedle domków jednorodzinnych, zamieszkane głównie przez pracowników polskiej kolei w II Wolnym Mieście Gdańsku (obecnie ul. Słupska, Lęborska, Arkońska, Szczecińska i inne), nazywane z tego powodu Małą Warszawą (Klein-Warschau) lub Polskim Dworem (Polenhof). Po wybudowaniu dzielnicy mieszkaniowej Zaspa nazwę Młyniec przeniesiono na jej część leżącą po zachodniej stronie al. Rzeczypospolitej, administrowaną przez spółdzielnię mieszkaniową, która w 1991 przyjęła tę właśnie nazwę.
