MAKAREWICZ MIECZYSŁAW, komendant miejski MO w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
MIECZYSŁAW MAKAREWICZ (5 XI 1911 Warszawa – 22 IV 2002 Gdynia), podpułkownik, komendant miejski Milicji Obywatelskiej (MO) w Gdańsku. Syn robotnika Jana (zm. 1914) i Bronisławy z domu Matrucka (ur. 1884). Miał starszą siostrę Marię (ur. 1905). W 1927, po ukończeniu szkoły powszechnej w Łodzi, z powodu ciężkich warunków materialno-bytowych opuścił dom rodzinny i znalazł zatrudnienie w pracowni wyrobów skórzanych Jana Michniewskiego w Łodzi przy ul. Nawrot 89. Jednocześnie w tym samym roku zapisał się na bliżej nieokreślony kurs wieczorowy w Łodzi. Nie był jednak w stanie pogodzić nauki z pracą i po pierwszym roku zakończył edukację. W 1929 zapisał się do Klasowego Związku Zawodowego. Działalność związkową, z przerwą na służbę wojskową w latach 1932–1934 w I Pomorskiej Dywizji Artylerii w Toruniu, kontynuował do wybuchu II wojny światowej. Podczas kampanii wrześniowej 1939, będąc w stopniu kaprala, dostał się do niewoli, z której uciekł. W czasie okupacji pracował w Łodzi jako robotnik w niemieckiej firmie Dobewall przy ul. Nawrot 5.
W styczniu 1945, będąc już członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), został skierowany z jej ramienia do pracy w MO. Po ukończeniu szkoły podoficerskiej i Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi (20 VI 1945 awansowany na stopień chorążego MO) otrzymał przydział do Tczewa na stanowisko zastępcy komendanta powiatowego MO. Następnie został zastępcą komendanta miejskiego MO w Gdyni, a od listopada 1950 komendantem miejskim MO w Gdańsku. W 1948 ukończył liceum ogólnokształcące i zdał maturę. Jednocześnie systematycznie awansował (19 VII 1946 podporucznik MO, 22 VII 1947 porucznik MO, 14 VII 1950 kapitan MO, 15 X 1954 major MO). W latach 1954–1956 radny miasta Gdańska. 28 IX 1956 na własną prośbę został odwołany z zajmowanego stanowiska i skierowany do Szkoły Partyjnej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). 25 I 1957 powrócił na stanowisko komendanta miejskiego MO w Gdańsku. 3 VII 1958 awansował na stopień podpułkownika MO. Był pozytywnie postrzegany przez przełożonych, którzy uważali go za jednego z najlepszych komendantów MO w województwie gdańskim. Po nabyciu praw emerytalnych 30 VI 1966 zwolnił się ze służby. Dalsze losy pozostają nieznane.
Odznaczany był Srebrnym (1946) i Złotym (1958) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Medalem Wolności i Zwycięstwa (1947), Medalem za Warszawę (1947), Odznaką Grunwaldzką (1947), Odznaką „20 Lat w Służbie Narodu” (1965). Był żonaty z Henryką z domu Starnowską (14 I 1911 – 10 I 1983), bezdzietny. Pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Bibliografia:
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Gdańsk, 032/754 (akta osobowe Mieczysława Makarewicza).
Sywula Michał, Niezwykła historia zwykłych obiektów. Gdańsk ul. Nowe Ogrody 27. Budynek, ludzie, wydarzenia, Gdańsk 2022.
