MUZEUM GDAŃSKA

< Poprzednie

Następne >

Anton Möller Grosz czynszowy, 1601, ze zbiorów Muzeum Gdańska

Adolf Boy Portret Aegidiusa Straucha, 1650–1700, ze zbiorów Muzeum Gdańska

Donatywa trzydukatowa, awers (z lewej) i rewers, ze zbiorów Muzeum Gdańska

MUZEUM GDAŃSKA, ul. Długa 46/47. Zostało powołane uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (WRN) 31 III 1970 jako oddział Muzeum Pomorskiego w Gdańsku ( Muzeum Narodowe), 2 IV 1970 oficjalnie otrzymało siedzibę główną w Ratuszu Głównego Miasta. W samodzielną placówkę zostało przekształcone uchwałą Prezydium WRN z 22 III 1971. Pierwotnie działało pod nazwą Muzeum Historii Miasta Gdańska, a od 1 I 2000 do 30 I 2018 jako Muzeum Historyczne Miasta Gdańska (zmiana nazwy podjęta uchwałą Rady Miasta Gdańska z 18 XII 2017).

Pierwszą otwartą w Ratuszu ekspozycją muzealną była prezentacja książek wydawnictwa Wiedza Powszechna. Następna, przygotowana przez wojewódzkiego konserwatora zabytków w Gdańsku oraz Przedsiębiorstwo Państwowe Pracownie Konserwacji Zabytków Oddział w Gdańsku i zatytułowana 25 lat ochrony zabytków w Gdańsku, była czynna od 2 IV 1970 – wernisaż towarzyszył uroczystemu otwarciu Ratusza Głównego Miasta i inauguracji muzeum.

Muzeum gromadzi, opracowuje i udostępnia zbiory o historii miasta z zakresu archeologii, historii, sztuki, rzemiosła artystycznego, kultury materialnej, numizmatyki, organizuje wystawy, sympozja naukowe, zajmuje się działalnością wydawniczą i edukacyjną. Stopniowo przejmowało od władz państwowych, kościelnych i miejskich gmachy i obiekty zaliczane do głównych zabytków Gdańska, odbudowując je, rewaloryzując i dostosowując do funkcji muzealnych. W 1973 przejęło od władz Gdańska Zespół Przedbramia: Katownię i Wieżę Więzienną na siedzibę Muzeum Kryminalistyki pod auspicjami Uniwersytetu Gdańskiego; 11 III 1974 od władz Gdańska twierdzę w Wisłoujściu; 3 I 1980 od Ministerstwa Kultury i Sztuki – Wartownię nr 1 na Westerplatte; w roku 1981 od władz Gdańska Dom Uphagena przy ul. Długiej 12; w 1984 – zespół Dworu Artusa (z Nowym Domem Ławy, Sienią Gdańską oraz częścią parteru Domu Ekonomisty), w 1988 od władz Gdańska – basztę Na Zamurzu przy ul. Podmurze 2 na ekspozycję poświęconą historii gdańskiego sportu i turystyki (pod koniec roku 2008 oddział zlikwidowano), w 1993 od władz Gdańska – pięć kamieniczek przy ul. Kramarskiej o powierzchni 1360 m², przeznaczonych na pracownie naukowe, pomieszczenia biurowe i magazyny zbiorów; w 1996 karmelici przekazali wieżę kościoła św. Katarzyny, gdzie otwarto oddział Muzeum Zegarów Wieżowych. W lutym 2000 decyzją Zarządu Miasta Gdańska w Katowni i Wieży Więziennej (po zlikwidowanym Muzeum Kryminalistyki) otwarto oddział Muzeum Bursztynu, w 2021 przeniesione do Wielkiego Młyna. W 2003 przejęło od wrocławskiego Muzeum Poczty i Telekomunikacji będące jego oddziałem Muzeum Poczty Polskiej. Pod opieką muzeum znajdują się Brama Wyżynna, a od 2008 mury obronne; Brama Nizinna pozostawała w jego gestii w latach 2006–2014. W 2017 oddziałem muzeum jest Kuźnia Wodna w Oliwie, przejęta od Muzeum Techniki w Warszawie. EB

Dyrektorzy Muzeum Gdańska

1971–1972	Józef Kuszewski
1972–1976	Tadeusz Matusiak
11 X 1976 – 30 VI 1988	Mirosław Gliński
1 III 1989 – 30 IX 2015	Adam Koperkiewicz
1 X 2015 – 15 XI 2015	Grzegorz Szychliński (p.o.)
16 XI 2015 –	Waldemar Ossowski	EB

Oddziały Muzeum Gdańska

Ratusz Głównego Miasta

Dwór Artusa z sąsiednimi kamienicami (Stary i Nowy Dom Ławy, Dom Ekonomistów)

Dom Uphagena

Twierdza Wisłoujście

Westerplatte, Wartownia nr 1

Muzeum Bursztynu

Muzeum Zegarów Wieżowych (kościół św. Katarzyny)

Muzeum Poczty Polskiej

Kuźnia Wodna

EB