NIEDERHOF REINHOLD, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
REINHOLD NIEDERHOF (1401 Gdańsk – 21 X 1480 Gdańsk), burmistrz Głównego Miasta Gdańska, burmistrz Gdańska (całości aglomeracji). Syn Reinholda Niederhofa, przybyłego z Niederhof koło Osnabrück oraz Barbary Schewecke, córki Wilhelma Schewecke, marszałka ziemi dobrzyńskiej. Miał brata Heinricka znanego z 1443/1444.
W wieku 15 lat rozpoczął naukę u kupca i ławnika Głównego Miasta Heinricha Schlechtera (zm. 1427). Początkowo zajmował się handlem, w 1434 miał udziały w statku „Georg”. Porzucił handel po objęciu w 1439 urzędu ławnika Głównego Miasta Gdańska, choć zachował udziały w pięciu innych statkach. Nadal natomiast udzielał pożyczek na procent i prowadził operacje parcelami na Spichlerzach oraz na Lastadii. Jako ławnik w czerwcu 1442 znalazł się w gronie gdańskich patrycjuszy upoważnionych przez Krzyżaków do rokowań z kupcami angielskimi.
W 1443 został rajcą Głównego Miasta, w 1445 był sędzią. Od 1447 był burmistrzem. Można przyjąć, że urząd pierwszego burmistrza pełnił w 1448, 1452, 1456, 1460, 1465, 1469, 1473 i 1477, drugiego w 1447, 1451, 1455, 1459, 1464, 1468, 1472 1476 i 1480, trzeciego w 1458, 1463, 1467, 1471, 1475 i 1479, czwartego w 1461, 1462, 1466, 1470, 1474 i 1478. Dla pominiętych lat można – opierając się na ogólnej znajomości procesu – uważać, że w 1449 był drugim, w 1450 trzecim, dla 1453 i 1457 r. czwartym. W 1457-1459, 1472-1475, 1477 i 1480 był burgrabią królewskim w Gdańsku (pierwszym w dziejach tego urzędu). W latach 1457-1480 był inspektorem kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (NMP).
Od 1447 brał udział w zjazdach Związku Pruskiego z Krzyżakami, należał do grona umiarkowanych negocjatorów, co m.in. przejawiło się w próbie pokojowego rozwiązania konfliktu z Zakonem. W 1447 i 1449 obecny na zjazdach Hanzy w Lubece. Od sierpnia do grudnia 1449 w Brugii brał udział w rokowaniach hanzeatyckich z posłami angielskimi w sprawie odszkodowań za statki zajęte przez angielskich kaprów. Był uczestnikiem poselstwa do księcia Burgundii Filipa Dobrego, który w grudniu 1449 potwierdził przywileje hanzeatów w Niderlandach.
W końcu 1450 brał udział w rokowaniach Związku Pruskiego z wielkim mistrzem Ludwikiem von Erlichshausenem. Nie będąc zwolennikiem całkowitego zrywania z Zakonem, jesienią 1452 należał do przeciwników wysyłania poselstwa Związku Pruskiego na dwór cesarza Fryderyka III do Wiednia ze skargami na Zakon. Ostatecznie jednak po styczniu 1454 zaakceptował decyzję Tajnej Rady Związku Pruskiego o wybuchu powstania przeciwko Krzyżakom i wysłaniu poselstwa do króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka. Po opanowaniu w lutym 1454 przez mieszczan gdańskiego zamku krzyżackiego, rozczarowany przebiegiem negocjacji z królem polskim, podjął zakończone niepowodzeniem rozmowy z wielkim mistrzem. Ostatecznie 15 IV 1454 złożył w Toruniu, wraz z innymi związkowcami, przysięgę wierności Kazimierzowi Jagiellończykowi, w maju tego roku negocjował w Toruniu z kanclerzem Janem Koniecpolskim podstawy przywilejów gdańskich.
W 1456, podczas trwania wojny trzynastoletniej, udzielał Gdańskowi pożyczek pieniężnych, otrzymując w zamian dzierżawę okręgu Szkarpawy. W 1456, w trakcie buntu Martina Koggego, poinformował Radę Miejską o planach buntowników, polecił obsadzić wojskiem Ratusz Głównego Miasta i klasztor dominikanów, główną siedzibę buntowników. W maju 1457, w trakcie wizyty Kazimierza Jagiellończyka w Gdańsku, otrzymał za zasługi w dzierżawę wsie Żuława (po 10 latach odsprzedał wieś Jacobowi Rode), Przyjaźń i Niestępowo oraz zwolnienie z opłat posiadłości w Małym Leźnie.
Z ramienia Kazimierza Jagiellończyka uczestniczył w 1458 i 1459 w rokowaniach z Danią, w 1458 z Krzyżakami, w 1462 brał udział w zjeździe w Głogowie króla polskiego z królem czeskim Jerzym z Podiebradów. W latach 1464–1466 uczestniczył w negocjacjach pokojowych Polski z zakonem krzyżackim, był obecny przy zawarciu II pokoju toruńskiego (19 X 1466). W latach 1468–1476 uczestniczył w zjazdach stanów Prus Królewskich. W 1458 uzyskał od Kazimierza Jagiellończyka w dzierżawę Dwór Sądowy w Sulminie (Rychtowo, obecnie część Niestępowa). Z Hansem Hawerem prowadził spółkę handlową, specjalizującą się w udzielaniu wiosennych zaliczek kontrahentom z ziem polskich, pod warunkiem spłaty w towarze (zboże, drewno, smoła, wosk, miód) w ustalonym terminie i miejscu.
Mieszkał przy Langer Markt 43 (Długi Targ), od 1709 tzw. Dom Ławników. 16 I 1434 ożenił się z Margarethe, córką ławnika Heinricha Schlechtera. Miał m.in. córkę Orti (Dorotheę) (1442–1474), żonę kupca i armatora
Clausa Storma (zm. 1469 Gdańsk) (zob. Peter Strufinck) oraz syna Heinricha (1438 Gdańsk – 1499 Gdańsk), starszego kantoru hanzeatyckiego w Londynie (1464–1468), współwłaściciela karaweli „Peter von Danzig”, nieruchomości przy Holzgasse (ul. Kładki), Lastadii, Mattenbuden (ul. Szopy), spichlerza Sandacz (przy obecnej ul. Żytniej), za udzieloną królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi pożyczkę w wysokości 50 węgierskich złotych od 1485 dysponującego potwierdzeniem ojcowskiego zastawu Dworu Sądowego w Sulminie, ojca burmistrza Eduarda Niederhofa i proboszcza kościoła św. Bartłomieja w Gdańsku oraz kanonika Leonharda.
Pochowany został w kościele NMP.
