PROSNAK WŁODZIMIERZ JULIUSZ, profesor PAN
| < Poprzednie | Następne > |
WŁODZIMIERZ JULIUSZ PROSNAK (21 IV 1925 Łask – 24 VIII 2014 Gdańsk), naukowiec, aerodynamik. Syn urzędnika bankowego Tadeusza i Elżbiety z domu Pabich. Naukę rozpoczął w Szkole Powszechnej w Łasku. Od 1935 z rodzicami w Łodzi, uczęszczał do Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. Podczas II wojny światowej od jesieni 1941 mieszkał w Krakowie, w latach 1942–1944 uczył się w Państwowej Szkole Budowy Maszyn, którą ukończył z odznaczeniem. Po zakończeniu wojny z rodziną powrócił do Łodzi, gdzie w dawnym swoim gimnazjum w lipcu 1945 zdał maturę. Od jesieni 1945 student Wydziału Mechanicznego Politechnik Łódzkiej. Po ukończeniu I roku studiów przeniósł się na Politechnikę Warszawską, którą ukończył w 1950 na Oddziale Lotniczym.
Od 1948 pracował w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Politechniki Warszawskiej, w latach 1962–1970 kierownik Zakładu Dynamiki Gazów, 1970–1974 Zakładu Aerodynamiki, 1974–1980 Zakładu Mechaniki Płynów. Od 1957 doktor nauk technicznych na podstawie rozprawy Fala uderzeniowa w płaskim przepływie radialnym (wydanej drukiem w języku rosyjskim (Ударная волна в двухмерном радиальном газовом потоке, Механика, 6 (1957)), prezentowanej także na IX Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej w Brukseli (i wydanej po angielsku w jego materiałach (Shock wave in a two-dimensional radial gas flow, IX Congrés International de Mécanique Appliquée, Actes, Tome II (1957)). W tym samym roku docent, od 1964 profesor tytularny, od 1972 profesor zwyczajny, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk (PAN) od 1969, rzeczywisty w 1986. Jednocześnie w latach 1955–1968 pracownik naukowy Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, 1968–1970 dyrektor Centrum Obliczeniowego PAN. W 1958 członek–założyciel Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej.
W latach 1980–1997 kierownik nowo utworzonej i pierwszej w Polsce Samodzielnej Pracowni Numerycznej Mechaniki Płynów Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku, 1984–1998 kierownik Katedry Mechaniki Płynów Politechniki Gdańskiej, 1994–1996 i 1998–2007 pracownik Instytutu Oceanologii PAN w Sopocie. W 1985–1995 (przez pięć kadencji) prezes Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, od 1997 członek honorowy. Członek International Comittee for International Conferences on Numerical Methods in Fluid Mechanics (udział w konferencjach w Nowosybirsku (1969), Berkeley (1970), Paryżu (1972), Boulder (1974), Enschede (1976), Tbilisi (1978), Stanfordzie (1980), Akwizgranie (1982), Saclay (1984), Pekinie (1986)) oraz Gesellschaft für Angewandte Mathematik und Mechanik - Committee for Numerical Methods in Fluid Mechanics (konferencje w Kolonii (1975, 1977, 1979), Paryżu (1981), Rzymie (1983), Getyndze (1985) i Belgii (1987)).
W latach 1961–1962 na Uniwersytecie Princeton (USA) jako Visiting Research Associate badał zagadnienia związane ze „sterowaną” warstwą przyścienną. Odbył także krótkie staże w ZSRR i RFN. Specjalista w zakresie teoretycznej, eksperymentalnej i numerycznej mechaniki płynów (np. struktura fali uderzeniowej w gazie oparta na jakościowej teorii równań zwyczajnych), prekursor tej dziedziny w Polsce. W 1991 laureat Nagrody Naukowej Miasta Gdańska im. Jana Heweliusza.
Autor między innymi Teoria kładu profilów lotniczych (Wrocław 1981), Computation of fluid motions in multiply connected domains (Karlsruhe, 1987), podręcznika Mechanika płynów (tom 1: Statyka płynów i dynamika płynów, 1970; tom 2: Dynamika gazów, 1971). Doktor honoris causa Politechniki Częstochowskiej (2003). Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
