RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU

< Poprzednie

Następne >

Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/3/3a/3_Rada_Portu_i_Dróg_Wodnych.jpg

Była siedziba Rady Portu i Dróg Wodnych przy ul. Nowe Ogrody, 2017

Jacques de Reynier prezydent Rady 1921–1925, fot. Gottheil & Sohn

Hugens de Loes prezydent Rady 1925-1931

Johan Nederbragt prezydent Rady 1934-1939

RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU (WMG) (niem. Ausschuß für den Hafen und die Wasserwege von Danzig, fr. Conseil du Port et des Voies d'Eau de Dantzig), ustanowiona na mocy konwencji paryskiej z listopada 1920 (art. 19–28), organ niezależny od Polski i II WMG, o ile obie strony pozostawały w sporze. Jej działalność umożliwiało dopiero wypracowanie wspólnego stanowiska przez stronę polską i gdańską. Miała zagwarantować Polsce swobodne korzystanie z portu gdańskiego, godzić gospodarcze interesy strony polskiej i gdańskiej. Zajmowała się administracją i rozwojem portu, dróg wodnych, zarządem części Wisły, obsługujących port kolei. Ukonstytuowana na początku 1921, działalność rozpoczęła 1 czerwca. Początkowo z siedzibą w budynku Dyrekcja Kolei przy Am Olivaer Tor 2–4 (ul. Dyrekcyjna), od 20 V 1922 w przyznanym jej budynku przy Neugarten 29 (ul. Nowe Ogrody).

Organem wykonawczym były utworzone w 1922 dyrekcje. Z reguły dyrektorem handlowo-eksploatacyjnym był obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, a dyrektorem technicznym obywatel II WMG. Na czele stał prezydent, wybierany za porozumieniem stron polskiej i gdańskiej na trzy lata, posiadający immunitet dyplomatyczny na obszarze II WMG i Polski. W skład rady wchodziło po pięciu członków polskiej i gdańskiej delegacji. W 1927 istniało pięć sekcji: administracyjno-prawna, finansowa, kolejowa, portowa i handlowo-ekonomiczna, w której każda ze stron miała po jednym przedstawicielu (komisarzu). Obradami kierował prezydent, mający za zadanie doprowadzać do porozumienia między stronami. W przypadku różnicy zdań jego głos był rozstrzygający. Prezydentowi przysługiwało prawo odwołania się do wysokiego komisarza Ligi Narodów i w dalszej kolejności do Rady Ligi Narodów. Językami urzędowymi Rady Portu były polski i niemiecki, niektóre dokumenty sporządzano także po francusku.

Posiadała własną banderę i pieczęć. Od 1934 dysponowała także własną siłą policyjną – Strażą Portową i Wodną, złożoną z 24 funkcjonariuszy, po 12 obywateli polskich i gdańskich. Straż posiadała prawo wyłączności czuwania nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu portowego oraz na drogach wodnych podlegających administracji Rady Portu. Rozwiązana 1 IX 1939 dekretem Alberta Forstera. MA

Prezydenci Rady Portu i Dróg Wodnych
w II WMG

1921–1925	Jacques de Reynier (Szwajcaria)
1925–1931	Hugens de Loes (Szwajcaria)
1931–1934	Charles Benziger (Szwajcaria)
1934–1939	Johan Nederbragt (Holandia)
MA