RIEDL TADEUSZ, rektor Akademii Wychowania Fizycznego
| < Poprzednie | Następne > |
TADEUSZ RIEDL (ur. 2 VII 1933 Lwów), biolog, rektor gdańskiej Akademii Wychowania Fizycznego (AWF). Syn Tadeusza (12 XI 1889 Lwów – 25 XI 1969 Bielsko Biała), doktora praw i radcy prawnego w lwowskiej firmie swojego ojca Edmunda Franciszka (2 VI 1854 Lwów – 23 VIII 1916 Lwów) „Edmund Riedl, skład towarów kolonialnych, win i nasion”, założonej w 1880 we Lwowie, i Zofii (2 V 1901 Drohobycz – 1992 Gdańsk), córki Władysława Szayny (15 I 1866 Rymanów – 1943 Lwów), adwokata. Brat Władysława Riedl (26 X 1924 Lwów – 19 V 1990 Warszawa), inżyniera chemika, profesora nauk technicznych.
Do 19 XII 1945 mieszkał z rodziną we Lwowie, następnie wraz z rodziną krótko, od 23 XII 1945 do 30 VII 1946, w Krakowie. Po zamieszkaniu (w 1946) w Bielsku-Białej, w latach 1947–1950 uczęszczał do gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W latach 1950–1952 uczył się i uzyskał maturę w Państwowej Szkole Ogólnokształcącej Stopnia Podstawowego i Licealnego Nr 30 (później XXX Liceum Ogólnokształcące im. Jana Śniadeckiego), wówczas przy ul. Żelaznej w Warszawie (mieszkał u starszego brata). Do 1950 tenisista BBTS Bielsko, w 1951 w barwach Legii Warszawa wicemistrz Polski i mistrz Warszawy juniorów w tenisie. W 1958 absolwent biologii na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Wrocławskiego.
W latach 1956–1964 pracownik Muzeum Zoologicznego Uniwersytetu Wrocławskiego, 1964–1973 starszy asystent w Wyższej Szkole Rolniczej (od 1972 Akademii Rolniczej) we Wrocławiu, od 1964 doktor nauk przyrodniczych i od 1965 adiunkt tej uczelni. Od 1970 doktor habilitowany w zakresie entomologii na Wydziale Rolniczym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu. W latach 1973–1981 docent Akademii Wychowania Fizycznego (AWF) we Wrocławiu, w 1975–1981 dyrektor wrocławskiego Instytutu Turystyki i Rekreacji przy AWF. W latach 1974, 1977 i 1982 stypendysta rządu francuskiego; odbył staże naukowe w Paryżu i Marsylii.
Od 1981 docent w Zakładzie Ekologii AWF w Gdańsku. Od 1985 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1993 profesor zwyczajny. W latach 1984–1987 rektor AWF, za jego kadencji utworzono m.in. Uczelnianą Spółdzielnię Mieszkaniową, nawiązano współpracę i podpisano umowy z uczelniami w Magdeburgu (wówczas NRD) i Mosulu (Irak). W latach 1989–1991 był wykładowcą na Uniwersytecie Mascara w Algierii. W 1996–1999 prorektor do spraw nauki gdańskiej AWF, do emerytury w 2004 kierownik Zakładu Biologii Ogólnej i Ekologii. W latach 2004–2013 wykładowca w Olsztyńskiej Szkoły Wyższej im. Józefa Rusieckiego w Olsztynie.
Specjalista z zakresu ekologii, entomologii, systematyki i taksonomii zwierząt. Autor prac z dziedziny nauk biologicznych (entomologii, ekologii), m.in. podręcznika Biologia środowiskowa (2002), historii kultury fizycznej, m.in. Materiały do historii tenisa w Polsce. Zawodnicy i rozgrywki w latach 1945-1951 (1980); Polscy tenisiści lwowianie i ich wyniki sportowe (2008); Tenis w Bielsku i wyniki sportowe bielskich tenisistów w latach 1946-1951. Publicysta, pisarz, autor książek poświęconych historii Lwowa i ludziom z nim związanych m.in. We Lwowie. Relacje (1996), Lwów w pamięci i fotografii (2002), Chodząc po Lwowie (2006), O Lwowie i lwowskim piśmiennictwie (2013), jak również wspomnień, m.in. Niegdyś we Wrocławiu (2011).
W latach 1963–1971 przewodniczący Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Opery. Członek Honorowy Polskiego Towarzystwa Entomologicznego (2008). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1976), złotą odznaką Polskiego Towarzystwa Entomologicznego (2004). Od 1957 żonaty z Cecylią z domu Sowińską, nauczycielką, działaczką Związku Sybiraków w Gdańsku. Ojciec Violetty (ur. 1959) i Andrzeja (ur. 1966), prawnika.
