ROTHLÄNDER JOHANN GOTTLIEB, pastor kościoła Zbawiciela
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GOTTLIEB (THEOPHIL) ROTHLÄNDER (16 X 1711 – 9 VII 1755), drugi pastor w kościele Zbawiciela (Salwatora) na Zaroślaku. Syn Ernsta Christopha (ur. 1672) zamieszkałego na Siedlcach i pochowanego w kościele Bożego Ciała, oraz jego drugiej żony, poślubionej 26 XII 1710 w kościele św. Trójcy Dorothei Constancii, córki Jacoba Phala. Miał przyrodnich braci Johanna Christopha (ur. 1700), od lipca 1712 ucznia czwartej (czyli drugiej) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego i Johanna Daniela Rothländera (ur. 1705), organisty w kościele św. Bartłomieja oraz rodzonego brata Johanna Gottfrieda (ur. 1716–1745), od 28 IV 1741 studenta w Jenie, po powrocie w 1745 kandydata Ministerium Duchownego, preceptora w Domu Dziecka i Sierot, zmarłego zaraz po objęciu tego urzędu.
Wraz z bratem Johannem Gottfriedem 5 I 1727 zapisany został do czwartej (czyli drugiej) klasy gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Od 15 X 1736 student teologii i filozofii na uniwersytecie w Jenie, naukę kończył 30 I 1740 dysputą De lege interpretandi prima et fundamentali (O pierwszym i podstawowym prawie interpretacji) pod kierunkiem profesora Joachima Ehrenfrieda Pfeiffera (1709–1787). Po powrocie do Gdańska przeegzaminowany przez Ministerium Duchowne, wyświęcony 9 VI 1741, od 1748 pastor w Lublewie. W 1755 powołany do gdańskiego kościoła Zbawiciela, zastąpił zwolnionego 28 kwietnia tego roku z urzędu (za zaniedbania i różne wykroczenia) swojego poprzednika, drugiego pastora Johanna Christopha Schrödera (1699–1759). Zmarł rychło po powołaniu, kiedy jeden z jego synów starał się później o potwierdzenie obywatelstwa Gdańska, ojca określono jako byłego pastora w Lublewie, o jego nieutrwalonej w pamięci obecności w kościele Zbawiciela nie wspominając.
13 IV 1749 ożenił się z Concordią Dorotheą (1724 – pochowana 10 X 1761 w kościele Najświętszej Marii Panny pod płytą nagrobną nr 4), córką pastora kościoła św. Bartłomieja Jacoba Horna. Ojciec Johanna Constantina (ur. 1750), Nathanaela Gottlieba (ur. 1751), od 14 III 1782 mającego potwierdzone kupieckie obywatelstwo jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli), oraz Ernsta Jacoba (ur. 1753). Wdowa po raz drugi wyszła za mąż w 1757 za Samuela Gottlieba Fischera.
Bibliografia:
Die Matrikel der Universität Jena, Bd. 3, bearb. Otto Köhler, München 1992, s. 282 i 379 (Johann Gottfried).
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. 8, s. 299.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 293, 311.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 23, 67, 92, 93.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 72, 84.
Schnaase Eduard, Geschichte der evangelischen Kirche Danzigs actenmässig Dargestellt, Danzig 1863, s. 623.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 522; 3, 419.
