RUDENICK CHRISTIAN, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN RUDENICK (17 II 1639 Bytów – 23 II 1676 Gdańsk), lekarz. Syn Michaela, rajcy i skarbnika bytowskiego. Po śmierci rodziców wysłany został przez opiekunów w 1651, wraz ze starszym bratem Michaelem, do gimnazjum w Słupsku. Po roku, we wrześniu 1652, brat zapisał się do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, on sam zaś do gimnazjum w Toruniu. W sierpniu 1655 dołączył do brata do gimnazjum gdańskiego. W początkach września 1655 Michael zapisał się na uniwersytet w Królewcu, podążył tam za nim w listopadzie tego roku. W Królewcu słuchali m.in. wykładów Daniela Beckhera.
Z Królewca przeniósł się do Kopenhagi, następnie w 1660 do Amsterdamu, gdzie uczestniczył w zajęciach z zakresu medycyny i historii naturalnej w gimnazjum akademickim Amsterdamse Atheneum. Jednocześnie od kwietnia do lipca, pod kierunkiem medyka i anatoma Gerrita Leendertszoona Blasiusa (Blaesa), brał udział w badaniach prowadzonych przez członków Collegium Privatum Amstelodamense, nieformalnej grupy badawczej podejmującej studia z zakresu anatomii zwierząt (w tym czasie mieszkał w domu Blaesa; w późniejszym czasie sprzeciwał się z nim o autorstwo jednego z anatomicznych odkryć, tzw. przewodu Stenona). 9 VII 1660 prezentował dysputę ćwiczeniową Miscellanea physica. Z Amsterdamu wyruszył do Lejdy, uczestniczył w dyspucie (druk 1661) na temat zapalenia płuc (Disputatio medica inauguralis de peripneumonia). 2 IX 1665 otrzymał tam stopień doktora medycyny.
Po studiach osiadł w Gdańsku jako prywatny lekarz ogólny. Nadal zajmował się też anatomią zwierząt. Od 24 IV 1668 żonaty był z Marią (ur. ok. 1626), córką pastora kościoła św. Barbary Jacoba Schlacoviusa (Schlakau) (ok. 1588 Bergen (Rugia) – 8 IX 1648 Gdańsk), wdową po pastorze w tymże kościel (św. Barbary) i diakonie z kościoła św. Jana Wilhelmie Schlotusie (Schlo(d)t; zm. 16 XI 1666 Gdańsk). Małżeństwo było bezdzietne. Zmarł „wyczerpany gorączką płucną i bólami podżebrowymi”. Pochowany 4 III 1676 w kościele NMP, kazanie pogrzebowe wygłosił pastor kościoła św. Jana, Salomon Möller. Okolicznościowy żałobny wiersz przygotował lekarz Otto Dietrich Voegeding. Wdowa 23 IV 1679 w kościele Najświętszej Marii Panny wyszła po raz kolejny za mąż za Simona Dörffera, rezydenta królewskiego w Gdańsku.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 175, 183.
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Ehler Georg, Bd. 1, Leipzig 1910, s. 546, 547.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valentina Schlieffa, wyd. Bartłomiej Siek i Adam Szarszewski, Gdańsk 2015, s. 115–117.
Pękacka-Falkowska Katarzyna, „Freundtschafft die auch nach dem Tod wärt” Daniel Gödtke, Gerard Blaes i zootomia, „Zapiski Historyczne”, t. 85, 2020, z. 1, s. 51–89.
Schwartz Friedrich, Danziger Ärzte im 16.–18. Jahrhudert, Th. 2, „Danziger familliengeschichtliche Beiträge, nr 5, 1940, s. 29.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 449; 4, 106, 174.
