SALEZJANIE
| < Poprzednie | Następne > |
SALEZJANIE, Towarzystwo św. Franciszka Salezego (od 1946 skrót SDB – Societas Don Boscos). Kongregacja kapłanów i braci świeckich założona w Turynie w 1859 przez św. Jana Bosko, zatwierdzona przez papieża w 1874. Celem zgromadzenia jest praca z młodzieżą (bursy, szkoły, internaty, ośrodki wychowawcze), ćwiczenia duchowne, publicystyka, misje. W Polsce od 1898 (Oświęcim). W 2. połowie XX wieku największa wspólnota zakonna w Polsce, podzielona na 4 prowincje (inspektorie). Północ kraju (z Gdańskiem) obejmuje inspektoria pilska.
W Gdańsku od 1945, w poewangelickim kościele św. Jerzego na Oruni (od 1945 Najświętszego Serca Pana Jezusa, od 1994 z dodaniem jako patrona św. Jana Bosko). Zamieszkali w dawnej plebanii (pastorówce) przy ul. Gościnnej 15. W należącym do zespołu parafialnego budynku przy ul. Gościnnej 14 otworzyli ognisko dla ubogiej i wymagającej wsparcia młodzieży. Do lat 50. XX wieku istniała tam amatorska sala teatralna, po 1960 (w związku z usunięciem katechezy ze szkół) obiekt przekształcono w zespół salek do nauczania religii. Po przywróceniu religii w oświacie publicznej w 1990, w budynku umieszczono tzw. oratorium św. Jana Bosko, służące pracy z młodzieżą. Po powodzi w 2001 oratorium popadło w ruinę, wyremontowane w 2010 przekształcone w klub osiedlowy: Dom Sąsiedzki „Gościnna Przystań”.
W 1979 utworzono przy kościele dom zakonny pod wezwaniem Dobrego Pasterza, na którego potrzeby zbudowano (ukończony w 2006) osobny budynek w plombie między kościołem a sąsiadującym od północnego-wschodu Gimnazjum nr 10. Od 1994 południowa część Oruni została wyłączona z parafii św. Ignacego i przydzielona salezjanom jako osobna parafia.
