SCHUMANN SALOMON GABRIEL, burmistrz Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
SALOMON GABRIEL SCHUMANN (3 VI 1665 Gdańsk – 27 III 1729 Gdańsk), burmistrz Gdańska. Syn Salomona Schumanna (23 X 1623 Chojnice – 2 XI 1695 Gdańsk), ławnika (od 1669), rajcy (od 1677) i burgrabiego królewskiego w Gdańsku (w 1698), oraz Elisabeth (zm. 1713, pochowana w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), córki Jacoba Sewinghusena; kuzyn burmistrza Gabriela Schumanna (ich dziadkowie byli rodzonymi braćmi).
Naukę w Gimnazjum Akademickim podjął w listopadzie 1681, w porzedostatniej klasie (secundzie), kończył 30 III 1688 dysputą pod opieką profesora i późniejszego burmistrza burmistrza Joachima Hoppego o ochronie i opiece nad dobrami wspólnymi w prawodawstwie Justyniana. Do drukowanego tekstu dołączyli swoje wierszowane gratulacje m.in. syn burmistrza Johanna Ernsta Schmiedena, Carl Amadeus Schmieden (któremu on dwa lata wcześniej składał podobne gratulacji z okazji zakończenia nauki), Johann Gabriel Schlieff, Johann Daniel Schlieff, Arnold von Bobart, Gabriel Friedrich Schumann (syn wspomnianego wyżej burmistrza Gabriela Schumanna). W 1688 studiował na uniwersytecie w luterańskim Lipsku, w 1691 uczęszczał na wykłady w katolickiej akademii w Sienie.
7 VII 1693 otrzymał kupieckie kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i od tego samego roku był członkiem Trzeciego Ordynku w kwartale Kogi, od 1700 przełożonym tego kwartału. Od 1704 pełnił funkcję ławnika Głównego Miasta, w 1709 conseniora. Od 1710 był rajcą, w 1716 sędzią, w latach 1720–1722 w składzie Rady Miejskiej wyznaczono go na protobibliotekarza z zadaniem dbania o Bibliotekę Rady Miejskiej, przede wszystkim o powiększanie księgozbioru. W 1722 został burmistrzem. Urząd pierwszego burmistrza sprawował w latach 1723 i 1727, drugiego – 1722 i 1726, trzeciego – 1725 i 1729, czwartego – 1724 i 1728. W 1721 był ponadto burgrabią królewskim w Gdańsku.
Gdy w 1704 znalazł się w składzie Rady Miejskiej, jego krewny Constantin Schumann (18 V 1637 Gdańsk – 17 II 1705 Gdańsk) był rajcą (od 1702), a syn zmarłego w 1700 burmistrza Gabriela Schumanna, Gabriel Friedrich, zadebiutował w Ławie. Odtąd nieprzerwanie aż do 1725 (do śmierci drugiego z synów burmistrza Gabriela, Johanna Arnolda) co najmniej dwóch, a w niektórych latach nawet trzech przedstawicieli rodziny Schumannów jednocześnie zasiadało w Ławie, Radzie i kolegium burmistrzów. Był adresatem okolicznościowych wierszy, gratulujących mu kolejnych awansów, autorstwa Martina Luthra Lademanna (1710) i profesora Gimnazjum Akademickiego Johannesa Sartoriusa.
18 XI 1691 poślubił w kościele NMP Anne Marie, córkę Jacoba Krolla, zmarłą już około 1692, zapewne przy pierwszym porodzie. 29 III 1693 ożenił się ponownie, z Anne Elisabeth (zm. 1732), córką Johanna Kratzera, rajcy (od 1661) i burgrabiego (w 1677 i 1680). Z ich siedmiorga dzieci do największego znaczenia doszedł 1/ Daniel Schumann (5 II 1700 – 1754), 21 X 1717 zapisany do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, m.in. 11 XI 1720 prowadzący tam dysputę prawniczą pod kierunkiem Samuela Friedricha Willenberga, od 19 II 1726 posiadający kupieckie obywatelstwo Gdańska, ławnik (od 1738), rajca (od 1748) i burgrabia królewski (w 1752), po raz pierwszy żonaty od 1726 z Konstancją Renatą (27 III 1699 Gdańsk – 16 VIII 1731 Gdańsk), córką burmistrza Michaela Schmidta. 2/ Gabriel Gottfried (13 VI 1704 – 1755) był od 1738 prowizorem szpitala św. Gertrudy, 3/ Joachim Gottlieb (13 X 1707 – 1753) studiował w Lipsku, niderlandzkim Harderwijk (Geldria), Strassburgu, 18 III 1741 uzyskał kupieckie obywatelstwo gdańskie; ożenił się z Elisabeth Florentiną, córką doktora medycyny Aegidiusa Schlagaua. Nic nie wiadomo o 4/ Johannie Salomonie (ur. 1701) oraz ewentualnym kolejnym synu 5/ Johannie Friedrichu (ur. 1711). Jedyna znana córka, 6/ Anne Elisabeth (ur. 5 II 1694), poślubiła w 1719 Constantina Reygera, członka rodziny zdobywającej w osiemnastowiecznym Gdańsku coraz większe znaczenie. Rok później zmarła (przy porodzie?).
Został pochowany w krypcie kościoła NMP 26 IV 1729, blisko miesiąc po śmierci.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 241, 301.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 254.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 316.
