SINOGOWITZ HEINRICH SIGISMUND, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
.jpg)
HEINRICH SIGISMUND SINOGOWITZ (2 I 1796 Drengfurth (Srokowo koło Kętrzyna) – 28 XII 1879 Neustadt (Dosse; Nowe Miasto nad Doszą), Brandenburgia, Niemcy), lekarz. Ukończył gimnazjum w Ełku. Studia lekarskie rozpoczął w 1815 w Wojskowym Instytucie Medycznym im. Fryderyka Wilhelma w Berlinie, dyplom uzyskał w 1822. Od 1825 doktor nauk medycznych.
Od 1825 pracował w Gdańsku jako lekarz wojskowy. Zwolniony ze względu na stan zdrowia, w latach 1826–1830 był ordynatorem Szpitala Miejskiego (Lazaretu przy Bramie Oliwskiej). W 1830 powrócił do służby wojskowej jako lekarz-pułkownik piechoty, w 1839 zrezygnował ostatecznie z kariery wojskowej. Wyjechał do Berlina, gdzie poświęcił się badaniom naukowym. W 1872 powołany został do Tajnej Rady Lekarskiej (Geheimer Sanitätsrath).
Od 14 IX 1833 był członkiem gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego. Autor wielu prac z dziedziny medycyny, m.in. wniosków z obserwacji epidemii cholery 1831 w Gdańsku i Berlinie (De cholera epidemica 1831 anno Dantisci et Berolini observata. Tractatus pathologico-therapeuticus, Gedani 1831), o wpływie zimnej wody na ciało ludzkie Die Wirkungen des kalten Wassers auf den menschlichen Körper (Berlin 1840) i o zaburzeniach psychicznych Die Geistesstörungen in ihren organischen Beziehungen als Gegenstand der Heilkunde betrachtet (Berlin 1843), w której jako jeden z prekursorów postawił tezę o psychosomatycznym charakterze chorób wewnętrznych.
