STĄGIEWNA, ulica, zespół 42 odbudowanych w 1999 kamienic
| < Poprzednie | Następne > |
STĄGIEWNA, ulica, zespół 42 kamienic w południowej pierzei, między ul. Spichrzową, ul. Chmielną i ul. Motławską. W miejscu zabudowy zniszczonej w 1945, głównie wykorzystywanej jako parking samochodowy. Powierzchnia zabudowy 5144 m², kubatura 75 700 m³, długość zabudowy 150 m, szerokość 35 m, wysokość 15 m, 127 podziemnych miejsc parkingowych. Inwestycja była realizowana ze środków inwestorów prywatnych przez zarząd Spółdzielni „Stągiewna”. Projekt wykonali w gdańskim Zespole Autorskich Pracowni Architektonicznych Kazimierz Jarosz (generalny projektant), Stanisław Michel, Stefan Philipp, Andrzej Sotkowski.
Zachowana została linia XVI-wiecznej zabudowy, gabaryty, wygląd kamieniczek i elementy zewnętrznego wystroju twórczo odtworzono na podstawie zdjęć i planów sprzed 1945. Każda z kamieniczek uzyskała indywidualny elewację i nazwę od stojącego niegdyś w jej miejscu spichlerza (m.in. „Czarny Niedźwiedź”, „Wół”, Francuska Lilia”, „kardynał”, „Mleczarka”, „Wole Rogi”). Parter i pierwsze piętro przeznaczono na usługi, na poziomie drugiego piętra wybudowano patio, z którego prowadzą wejścia do dwu- i trzypoziomowych mieszkań. Z uwagi na wysokie koszty budowy na cele mieszkalne przeznaczono tylko 3 % powierzchni.
Zgodę na budowę uzyskano w maju 1989, prace opóźniło wniesienie w listopadzie 1990 przez Zarząd Miasta Gdańska wniosku o zaprzestanie inwestycji, w konsekwencjo odrzuconego. 6 VI 1995 wmurowano kamień węgielny, wstęgę otwarcia 21 V 1999 przecinali Andrzej Zarębski (udziałowiec Spółdzielni „Stągiewna”), wojewoda gdański Tomasz Sowiński i prezydent Gdańska Paweł Adamowicz, poświęcił ks. Krzysztof Niedałtowski. 22 maja był dniem otwartym dla gdańszczan, pomieszczenia udostępniono zwiedzającym, prezentowano wystawę o przeszłości miejsca. W chwili oddania była to największa rekonstrukcja zabytkowego zespołu w Gdańsku od czasu jego powojennej odbudowy.
Zespół kamieniczek wyróżniony został m.in. Nagrodą Specjalna na ogólnopolskim konkursie „Fasady 98” i nagrodą główną w kategorii „Budynki i Zespoły Mieszkaniowe” w konkursie pisma „Murator” i Związku Miast Polskich (2000).
