STORP JOHANNES, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANNES STORP (27 VI 1862 powiat Heiligenbeil (obecnie Mamonovo, Rosja, obwód kaliningradzki) – 2 VII 1925 Gdańsk), doktor medycyny. Ukończył katolickie gimnazjum w Braniewie. Studiował medycynę na uniwersytetach we Freiburgu i Królewcu (Königsberg), gdzie uzyskał dyplom w 1887. Po studiach pracował w klinice uniwersyteckiej w Królewcu. Od 1906 w Gdańsku ordynator oddziału chirurgicznego szpitala diakonis ewangelickich. Od 1908 członek nowo założonego Zachodniopruskiego Towarzystwa Opieki nad Inwalidami (Westpreußischer Krüppelfürsorgeverein e.V.). Należał do inicjatorów budowy w Gdańsku zakładu leczniczo-rehabilitacyjnego dla kalekich dzieci, Wessel-Storp-Haus. Podczas I wojny światowej zwolniony z racji zajmowanego stanowiska z obowiązku służby wojskowej.
Mieszkał w 1907 przy Ankerschmiedegasse 11a (ul. Kotwiczników), w 1914 przy Rennerstiftgasse 11 (ul. Gdyńskich Kosynierów), w 1918 przy szpitalu diakonis przy Neugarten 3/6 (ul. Nowe Ogrody). Żonaty był z Heleną Baumbach. Syn Klaus (zm. 24 I 1933 Berlin) był lekarzem w Gdańsku, w latach 1909–1918 prezesem Towarzystwa Lekarskiego Prus Zachodnich (Ärztlicher Verein) w Gdańsku.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, akt zgonu nr 1103/25.
„Danziger Zeitung” z 4 VII 1925.
„Danziger Neueste Nachrichten” z 3 VII 1925 i z 26 I 1933.
Ziegenhagen Paul, Die zweiten 25 Jahre des Ärztlichen Verein zu Danzig, Danzig 1926.
